Vaste prik na het avondeten was een flinke eetlepel levertraan. Het ritueel werd altijd ingeleid met een schepje suiker. Dan daarop dikke druppels levertraan. Het smaakte naar walvis en rook naar lever. Van alleen de geur al ging je hard op de loop voor je moeder met de grote fles levertraan. Als beloning voor het aangedane leed gaf moederlief je een schoon schepje suiker te eten. Daarmee zou dan de smaak van traan en walvis verdwijnen. Mooi niet, dat duurde nog wel even.
De deskundigen zeiden dat levertraan goed was voor je gezonde weerstand. Dat je er niet slechter van werd. Dat een welkome aanvulling was op je dagelijkse portie gezonde eten. Ik denk dat dat ook wel zo was. Maar, brr wat een tranige vissmaak. Maar ja, ik had Noorse Vikingroots en moest mij vermannen!
Vond je het ook zó lekker smaken?
Door Henk Haan
Reacties 22
Levertraan, als de fles maar uit de kelder kwam. Liepen de rillingen over mijn rug. Wat was dat vies, weet bij God niet waarom we het moesten innemen. Elke x maar weer
Wij kregen een bruintje beer biscuitje na een eierdopje vol levertraan brrrrrrr Later een levertraan pilletje en geen koekje na
waren dat de Hallitran levertraan pilletjes?
Bah, als ik er aan denk, proef ik het nog, ondanks het bekende schepje suiker op de punt van het lepeltje. Elke avond stond moeder dan in de deuropening, als het bedtijd was. Het was wel een beetje gedeelde smart- halve smart, want de 3 zussen moesten er ook aan geloven. Maar toch...VIES.
Als ik mij goed herinner kregen wij levertraan van Ebel Ebels uit Groningen,ik heb het nooit vies gevonden,nam het zonder suiker of iets anders,eigenlijk vond ik het wel lekker. jan g.tiggelaarpzn.
In tegenstelling tot wat in dit artikel vermeld wordt, is de levertraan die wij vroeger kregen niet afkomstig uit de lever van een walvis. Een veel gehoord misverstand. De levertraan kwam voornamelijk van kabeljauw, schelvis en ook heilbot. Niet dat het daar beter van wordt trouwens :-)
O wat was dat vreselijk vies, ja kan het me nog zo goed herinneren. Je ging bijna over je nek maar we zijn er dan toch wel op leeftijd door geworden. 👍
Wij hadden sanostol was me sinaasappelsmaak, was te doen maar niet voor mijn lol 😝
Ik vond het heerlijk smaken 🙈. Later hadden we capsules en die beet ik kapot om die specifieke smaak te proeven........
Ik slik het nog steeds ben nu 73
Ik ben waarschijnlijk immuun voor levertraan,aangezien ik ben opgegroeid naast een levertraanfabriek, op de korte prinsengracht in Amsterdam. De zure rottende stank ,vooral in de zomer vergeet ik nooit. Eric Voorhoeve.
Ik vond levertraan vreselijk vies. Mijn moeder deed er geen suiker bij. Ik weet niet eens waarom we dat moesten innemen.Mijn kinderen hebben het gelukkig nooit gekregen. Annie
Vond het nooit erg, maar mijn moeder had nooit veel geduld, en dus...hup, fles aan de mond, op hoop van zegen over de hoeveelheid die we binnen kregen, als beloning kregen we dan een 'hartje' waar ik op een keer bijna in stikte. (dan had ik dit nou niet kunnen schrijven), maar we hebben het allemaal overleefd, en ik neem nu nog trouw levertraan pillen, die ik door kouw, ben nu 70. Geschreven vanuit Canada, waar ik alweer woon sinds '72
Vreselijk levertraan. Het werd een beetje vergoed omdat we daarna een dropje kregen. Was wel een beetje jaloers op mijn jongere broer die kreeg ze in capsules.
Ik verheugde me altijd op mijn levertraan. In Engeland kregen we kleine flessen "codliver oil" op de kinderkliniek. Mijn moeder vond het echt vreselijk. "One, two three, in it goes!" zei ze terwijl ze weg keek en haar adem inhaalde, maar ik vond het heerlijk. "Yummy, yummy says my tummy!" Later, toen ik een broertje en dan een zusje had, wilde ik ook een hapje van hun levertraan. Toen ik 1959 naar Nederland kwam was mijn levertraantijd voorbij (ik leer het Hollandse woord nu net!)
Yvonne Adam-van Petegem. Mijn moeder had levertraan met sinaasappelsmaak en dat was lekker. Wij hadden ook een hoogtezon. Daar gingen we 10 minuten onder zitten en dat was ook goed voor de weerstand zei men toen.
Wij kregen capsules doorzichtige en ronde vorm. Het was een keer per week en mijn moeder deed daar heel gewoon over. Het was een normale routine voor mij. En een fijne zorgzame moeder dat was altijd zo klaar. ( ben van generatie 1959) ! Denk vaak terug aan mijn jeugd en het huis waar we woonden met drie broers, een zus en ikzelf als jongste. En mijn ouders.
Wat vond ik dat smerig! maar het moest want het was goed voor me, zei m'n moeder. zó van de lepel, direct doorslikken, niet bij nadenken. daarna kreeg ik een suikerklontje om de viese smaak te maskeren. Maar het was helemaal niet zo goed voor mij want ik kreeg last van steenpuisten en bloedzweren. De dokter zei dat het door de levertraan kon komen dus mijn moeder is er toen mee gestopt Godzijdank!
Vrijdagavond in de teil in bad en daarna een flinke lepel van dat smerige spul. Brrrrr.
Na iedere maaltijd kreeg ik als klein kind een schepje levertraan op een lepeltje waarop mijn moeder eerst een beetje suiker had gestrooid om de smaak te verzachten. Vele jaren heb ik dit "moordwapen" geslikt. Later kwamen er capsules van HALITRAN in een bruin flesje. Dat was een verademing. Of ik nu als zeventigjarige mijn leeftijd te danken heb aan de vroeger geslikte levertraan? Ik heb de smaak nooit zo onprettig gevonden. Mede dankzij mijn moeder destijds!
[…] Lekker he? Die druppel levertraan! […]
[…] Lekker hè? Die druppeltjes levertraan! […]