Door omstandigheden moest ik na de 2e klas middelbare wisselen van school. En ondanks dat de school waar ik vandaan kwam bekend stond om goed taalonderwijs liep ik er tegenaan dat op mijn nieuwe school er wat het vak Frans betreft er een flinke achterstand bleek te zijn. Naast dat het sowieso wennen was van een meisjesschool in een klas te komen met 18 jongens en ik als 6e meisje was het ook qua vak inhoud heel anders.
Talenknobbel
Ik was erg geïnteresseerd in talen en derhalve vond ik het extra jammer dat het met Frans nu niet goed aansloot. Ik besloot dan ook om het vak na dat jaar te laten vallen. Echter, toen kwam de docent naar mij toe. Hij zei dat hij het erg zonde zou vinden als ik zou stoppen met Frans, zijn idee was dat ik het best kon inhalen, ik had toch een talenknobbel en wilde ook iets met talen gaan doen later.
Hij gaf mij extra huiswerk en tips om de achterstand in te lopen. En dat is gelukt, dus deed ik ook examen Frans. Ik volgde daarna een opleiding receptioniste/informatrice en mijn eerste baan was informatrice bij een VVV-kantoor. Er volgden nog veel banen in de toeristische sector, ik werkte als receptioniste in hotels, op Schiphol en ging zelfs accommodaties onder contract zetten in het buitenland (ook in Frankrijk). Wat was ik blij dat ik de wijze raad van mijn docent had opgevolgd.
Toeval
Toen ik als bedrijfsleidster werkte in een restaurant in IJmuiden hadden wij op een avond een bruidspaar te gast, zij kwamen na de trouwerij bij ons voor de receptie, eten en vierden hun feest.
Tijdens de receptie kwam hij binnen, meester Tensen. Uiteraard ben ik hem persoonlijk gaan begroeten, ik moest hem wel even helpen want hij was niet zoveel veranderd, maar ik natuurlijk wel (van 14-jarige naar nu achter in de 20). We praatten even bij en ik hem alsnog hartelijk bedankt voor zijn goede tip destijds.
Heb jij ook een bijzondere herinnering aan een docent?
Meer blogs:
Reacties 1
Ik heb over het algemeen goede herinneringen aan mijn lagere schooltijd (1958 - 1964) op de Aloysiusschool in Budel. Met uitzondering van de 4e (nu groep 6) klas. Meester Ras bestierde deze klas met een Spaans rietje, een aanwijsstok, een borstel en niet te vergeten zijn handen en brullende stem. De hele klas sidderde en beefde de hele dag. Te pas en te onpas kreeg iedereen het gemeten met de zweep of zijn handen. Er zaten dus ook altijd kinderen te huilen. Zijn reacte: "trekt een gezicht van een postzegel van 2 cent. Ik had moeite met schrijven. Dagelijks werd mijn werkje door hem voor de klas kapot gescheurd, moet ik mijn handen op de bank leggen, ging hij er met de aanwijsstok keihard over heen , en moest daarna met de kroontjespen vlekkeloos schrijven. Lukte dit niet, dan herhaalde het tafereel zich. Ik vraag me nog steeds af waarom / hoe het mogelijk is dat zo'n beul zijn werk kon blijven doen