De lol van de leesmap: herken jij ‘m nog?

Eens in de week reed het bestelautootje van de Leesmap de straat in. Hij stopte niet bij onze voordeur, maar bij de overburen. Vaste prik: elke woensdag naar de overkant van de straat, om lekker door de nieuwste tijdschriften te bladeren. Hoewel, nieuw?

Ik wist niet eens dat ‘ie nog bestond, de leesmap, maar een rondje Googelen en daar was ‘ie al. Net zoals vroeger: kiezen welke week je wilt lezen, en een welkomstcadeau uitkiezen dat te mooi is om waar te zijn. Zo vaak heb ik zo’n invulbon uit een tijdschrift bij mijn ouders onder de neus geschoven, maar nee, ze begonnen er niet aan. Wij kregen geen leesmap. Mijn overbuurmeisje wél. Altijd op woensdag werd de oude map opgehaald en de nieuwe gebracht. Dat bekende dat de meeste woensdagmiddagen waren gevuld met het doorbladeren van de Margriet, de Tina en de Privé, en de rest in die stapel.

Kerstmenu in mei

Hoe ouder de leesmap, hoe goedkoper. Ik geloof niet dat de overburen flink investeerden, want ik weet dat we de kerstmenu’s in de Libelle doornamen als we allang weer konden rolschaatsen en breekijsjes aten, maar dat maakte ons helemaal niet uit. De aantrekkingskracht van zo’n stapel ongelezen tijdschriften was onweerstaanbaar. Alleen jammer dat er een kaft om de cover was geniet, zodat je niet meteen kon zien over wie er deze week werd geroddeld in de Story, welke sterren op de Popfoto stonden en welke Disney-figuur de hoofdrol speelde in de nieuwe Donald Duck. Kregen we de kans, dan sleepten we de leesmap snel mee naar boven, naar haar slaapkamer, om daar dan de hele middag te lezen. Cassettebandje aan, voorraad Bubbelicious op peil en genieten maar!

Wie staat erop de Popfoto?

De leesmap vaak mee naar boven nemen lukte helaas niet. Haar moeder en vader wilden natuurlijk ook graag de tijdschriften lezen. Dan moesten we ons zien te redden met de Tina en de Donald Duck, want voor de Club en de Hitkrant waren we nog te klein (vonden zij) en de Panorama of Aktueel was ook niet voor onze kinderogen bestemd (vonden we zelf ook wel). De hoofdprijs was elke week de Tina, en die mocht het buurmeisje eerst. Ik bladerde dan alvast door een ander tijdschrift, maar hield nauwlettend in de gaten of we al konden ruilen. Uit? Dan was ik! Nee, soms las ze ‘m twee keer. Niet om mij te pesten, maar omdat ze de lange verhalen altijd voor het laatste bewaarde.

Nee, de puzzel kun je niet maken

Om Jan, Jans en de Kinderen konden we allebei lachen, die zochten we meteen op. En we keken welke posters er in de muziektijdschriften stond. Helaas, we mochten ze er niet uithalen, en ook de puzzels in de Donald Duck konden we niet maken, want volgende week woensdag kwam de leesmappen-auto de straat weer in, om het totale pakketje weer op te halen…

Had jij vroeger wel een Leesmap thuis?n

Welke tijdschriften waren jouw favoriet? Laat het weten in de reacties, we zijn benieuwd!