Vroeger had je maar 3 opties om contact te houden met je vrienden

“Hoe is het met jou, met mij gaat het goed.” Zo openden vroeger veel mensen een geschreven brief. Ook veel brieven die ik kreeg rond 1982, nadat ik met mijn ouders verhuisde naar een ander dorp – in een andere streek. Ik schrijf nooit meer brieven met de hand. Doe ik dat wel, krijg ik meteen kramp in mijn vingers. Maar zelden vind ik een handgeschreven brief op ansichtkaartje op de deurmat. Onze redactie ontvangt ook nog wel eens een enveloppe met postzegel. Die zijn dan altijd afkomstig van onze lezers 75 plus.

De handgeschreven brieven gaven mij wel steun in die tijd. Het was het enige draadje met je vorige leven. Verhuizen was voor een 11-jarig meisje in de jaren ‘80 ook totaal anders dan voor een tiener van nu. Noem het gerust traumatisch. Met de verhuizing van je spullen naar het andere dorp bleef je complete netwerk achter. Die nam je niet mee in je smartphone. Ik moet voor de definitieve verhuisdatum een adresboekje hebben gemaakt, want hoe anders kon ik contact houden met mijn vriendinnen? Hoe pakte je zoiets eigenlijk aan als kind? Ik kan me indenken dat de meesten gewoon ergens anders een nieuw leven begonnen. Nieuwe vrienden maakten en de oude nooit meer terugzagen. Volgens mij is dat toen ook zo gegaan met mijn broer en zijn vrienden. Die zagen elkaar gewoon nooit meer.

Ik ben op onderzoek gegaan in mijn eigen privé-archief. Een adresboekje van het meisje van heb ik niet gevonden. Wel notitieboekjes van latere perioden. Eind jaren 80. Begin Jaren 90. In het oudste boekje met van die versleten (en een beetje bruin geworden) tabs vind ik een lijstje namen. In totaal 36 zijn het 36 namen met adressen van vrienden. Dat waren er toen veel. Dat stelt anno 2023 niks voor.

Het is een wonder dat er nog een paar namen tussen staan van oude vriendinnen, die ik nu nog zou kunnen bereiken. Alleen niet meer via het adres uit de boekjes. Daar klopt niks meer van. De meesten vind ik terug op social media. Door de jaren heen is natuurlijk bijna iedereen verhuisd. Ook de telefoonnummers kloppen niet meer. De meeste vaste telefoontoestellen waar je nu nog naar kunt bellen liggen op rommelmarkten. Bijzonder is het dus als je toch met elkaar contact hebt weten te houden in al die jaren.

In het begin van de jaren 80 had ik als meisje van 11 maar 3 opties waaruit ik kon kiezen om contact te houden met vrienden: 1) een vriend bezoeken, 2) een vriend bellen of 3) een vriend een brief schrijven.

Hoeveel manieren zijn er tegenwoordig wel niet om met elkaar contact te houden? Whatsapp, Messenger, Gmail, Instagram, Facebook, Linkedin, Teams, Slack, Telegram, Signal, …

Nieuwsgierig naar waar meisjes van 11 zoal in de jaren 80 over schreven? Lees dan de onderstaande brieven ;0))

Meer blogs:

Reacties 12

Mary Stad 13 juli 2023 17:58

Leuk maar allemaal nog na mijn tijd. Op school gezeten van ongeveer 1937 tot 1947.

P.M. Altorffer-Kraan 14 juli 2023 8:20

O ja, dit klinkt mij allemaal héél bekend. Vijf verhuizingen vóór mijn 14e, die laatste in 1986. Iedere keer alles en iedereen kwijt. Brieven schrijven deed ik wel, maar het verwaterde uiteindelijk toch. En nu.... deze tijd met alle social media is wat mij betreft overkill de andere kant op. Geef mij maar die goeie ouwe tijd, met rust om te mijmeren en je te vervelen. Dus voor mij geen social media, ik 'zit' alleen hier op schoolbank.

Yvette Juch 20 juli 2023 14:27

Ik ben het helemaal met je eens!

Tjidze scheltinga 16 juli 2023 8:21

Alles veranderd hetzij ten voordeel of ten nadeel je kunt een school diploma hebben, maar dan heb je nog geen vakdiploma. Met andere woorden het zou beter zijn dat zodra kinderen van de lagere school afkomen wat mij betref gelijk een vakdiploma halen ,gecombineerd met de 2 verplichten vakken Nederlands en een buitenlandse taal, welke is niet echt relevant. Ik moest het schriftelijk doen, Handelskennis werd Economie Mavo word VMBO TL of praktische leerweg. Mavo 6 certificaten op D niveau en je had een diploma of 3 op D en 3 op C ook Mavo of alles op D, later Werd het begin 2000 VMBO TL., kon ik alles m.u.v Maatschappijleer alles weer opnieuw doen, met de problemen in juridische termen waarmee ik te kampen had en het overlijden van je moeder. Door wilskracht in 2007 uiteindelijk gehaald het VMBO TL diploma Tjidze Scheltinga

Tjeerd Stel 26 juli 2023 20:12

Eind jaren 60 had je de Amsterdamse Gemeente Giro. Ponskaartjes voor betalingen. Eigen blauwe brievenbussen in Amsterdam, die 2 tot 3 keer geleegd werden en afschriften die vele malen thuis bezorgd werden. Ik had toen al mijn "eigen mail" met mijn vrienden. Achter op de ponskaart schreef je een boodschap en maakte een paar centen over. Fantastische tijd. Afspraakje? Zo gegiroot! Zo maakte je ook telefonische afspraak met een openbare telefooncel. Wel lastig als er een wachtende voor je stond.

J.H. Michel 3 augustus 2023 21:44

ja brieven schrijven, dat deed ik vroeger ook, maar nu mail je. Alleen verjaardagskaarten en kerstkaarten schrijf ik handmatig. ik kan dat niet zo goed kaarten via de mail

Geertje Zwitserlood 4 augustus 2023 19:47

Ik zat op de openbare lagere school in de jaren 1952 t/m 1958. Dat was in de Oude Heeselaan in Nijmegen Gld. In de zesde klas zat ik naast Mientje Hoogakker (dat was haar meisjesnaam) Ik woon al heel lan g in Canada en hoorde van een vroeger buurmeisje van mij, dat ze met een neef van mij getrouwd is. Mijn meisjesnaam is Geertje Zwitserlood. Ik hoop, dat ze dit leest en ze zich mij nog kan herinneren na al die jaren.