Wat ik dacht toen ik deze cartoon in het Parool zag? Nou, dat zouden de meiden vast heel leuk vinden, kamp Bakkum. Wij vonden het toen, en ook vele jaren later met de eigen kinderen, ontzettend leuk en avontuurlijk.
Waar ligt dat, kamp Bakkum?
Bakkum is een soort dorpje en hoort bij de gemeente Castricum, achter de duinen. De zee en het strand zijn per fiets of lopend bereikbaar. Ook met de auto is het goed bereikbaar, alleen tegenwoordig is het grotendeels betaald parkeren.
Er was ooit een middelbare school en ook het provinciaal ziekenhuis Duin&Bosch was er gevestigd. Daarover hoorde je veel verhalen. Veel is er veranderd, nieuwbouw, en veel ook niet, bijvoorbeeld patatkraam De Klomp.
Hoe wij in kamp Bakkum terechtkwamen
In 1955 kwamen mijn ouders met mijn zusje vanuit Nederlands Indie naar Nederland. De koloniale geschiedenis zal jullie wel bekend zijn. Daar is dit jaar, 75 jaar bevrijding, veel aandacht aan besteed.
Na verschillende banen trad mijn vader in dienst bij het PWN, Provinciaal Waterleidingbedrijf Noord-Holland, als instrumentmaker 1e klas. Zijn werkplek was de watertoren in Assendelft, waar wij wel eens in mochten. Heel hoog en met een fantastisch uitzicht.
Het bedrijf had voor zijn werknemers zomerhuisjes ter beschikking op kamp Bakkum in het Noordhollands Duinreservaat waar het water gezuiverd werd. Dit was voor ons de eerste kennismaking met kamp Bakkum, dat vooral bevolkt werd door Amsterdammers en Zaankanters, wat wij waren.
Dat beviel mijn ouders zo goed dat ze een houten huisje kochten dat in het voorjaar op- en in het najaar afgebouwd moest worden. Het werd dan in een loods opgeslagen tot het volgende jaar. En dan er als eerste bij zijn om het mooiste plekje uit te zoeken. Een heel werk was het wel maar het scheelde mijn vader weken heen en weer gereis en wij hadden vakantie.
Uiteindelijk kregen wij een nieuwbouwwoning in Castricum toegewezen en was het huisje niet echt meer nodig.
Wat was er nou zo leuk aan kamp Bakkum?
Eigenijk was alles leuk, ook al was het primitief. Gemeenschappelijke douches en wc’s. Sjouwen met jerrycans water, boodschappen in de kampwinkel, de ijssalon. Veel vriendjes om mee te spelen. De eekhoorntjes die over het dakzeil liepen. Lopen in het bos en soms ook verdwalen. Het theater met soms, redelijk, bekende artiesten en voorstellingen voor de kleintjes. En natuurlijk de karpervijver met enorme exemplaren.
Kamp Bakkum nu
Kamp Bakkum is nu een populaire bestemming voor Amsterdamse yuppen en is danig opgeknapt. Een weekje kan behoorlijk duur uitgevallen.
Wat is er zoal te doen in de omgeving?
Paardrijden, pannenkoeken eten, naar het strand, winkelen. En als je wat ouder bent kun je je storten in het Castricumse nachtleven. Kroegen, eetgelegenheden etc. En de kermis niet te vergeten. Kortom, alles wat een vakantie leuk maakt.
Natuurlijk, nu nog even niet maar over een tijdje vast wel weer. In elk geval, ik vond het idee zo slecht nog niet.
Reacties 10
De ouders van een achternicht hadden 's zomer een huisje in Kamp Bakkum. Wij zijn daar wel eens op bezoek geweest. Ik kan me niets meer herinneren, behalve dan dat die huisjes in het voorjaar opgebouwd en in het najaar gedemonteerd moesten worden. Zelf brachten we de zomervakantie de 3de en 4d week van juli door in een huurwoning in Bergen-NH
Mijn broer, Fons Fakkeldij had een garage aan de Heereweg in Bakkum-Noord. Ik heb zelf ook 18 jaar bij hem gewerkt. We hadden heel veel klanten van de camping. Veel mensen uit Amsterdam vertrouwden hun garage in Amsterdam niet en waren bij ons in onderhoud. Mooie tijd en mooie herinneringen. Veel mensen uit Amsterdam stonden hun leven lang al 'zomers
Wij zijn er vaak geweest. Even een kijkje nemen vanuit Egmond waar wij woonden. Die grote karpers, prachtig, zo rustig die rond zwommen. En die bomen daar voor. Wel wat kaal en glad, maar onze beide kinderen hebben er wat in afgeklauterd; enige bomen. En altijd ontmoetten ze andere kinderen. Wie durfde het meest?
Wij kwamen er veel vanuit ons huis in Egmond waar we vroeger woonden. Heerlijk rond slenteren daar. Eerst over dat bruggetje waar die prachtige grote karpers rustig rondzwommen. Onze beide kinderen bleven hangen bij die bijna dode, kale bomen, de klauterbomen. Samen met vriendjes die er ook af kwamen deden ze kunstjes, maar vooral alles op alles zetten om nog iets hoger te komen. Moeilijk, want die bomen waren erg glad.
Ja wij ook, woonde in Amsterdam en zomers op Bakkum en in 1955 naar Castricum verhuist omdat we het zo mooi en leuk vonden in die buurt. Een broer van mij moeder kwam ook in de zomer met de familie naar Bakkum en een zus met haar famile naar Bergen. We ontmoeten die op het strand. Een neef is ook naar Castricum verhuist later. Kan me nog warme broodjes met zand herinneren en alle kinderen plassen in een potje. Lekker hoor. Later heb ik er nog een jaar gewerkt in een zomer als werkstudent.
Mijn familie had daar 2 huisjes geweldige tijd daar gehad toen was het nog gemoedelijk
Bakkum. Dat waren fijne herinneringen voor kinderen mij en broertje en zus. Mijn vaderen werkte ook bij de PWN in Hoorn. In die tijd hadden we nog geen auto en werden we met een vrachtauto va het bedrijf gebracht en weer opgehaald. Het was zo gezellig slapen in de houten huisjes en af en toe viel er wat op het dak. We hebben er emmers bramen geplukt en mijn moeder maakte daar dan bramensap van. Elk jaar was het er weer even fijn. Ik ben nu 81 maar Bakkum vergeet je nooit meer.
Wat een herinnering! Vader, moeder en 5 kinderen uit de Zaanstreek halverwege de jaren vijftig in een tent in Bakkum. Houten frame en daarover een zeildoek gespannen. Stapelbedden. Alles erg gehorig. Geen elektriciteit en stromend water. Als zaklantaarn een knijpkat. Een winkeltje waar je spullen kon kopen om zelf een vlieger te maken. Het gezin staat nog op een fotootje waar de kinderen, meisje met strik en jongens in Jan Kartenbroek, zittend op een grote stenen bak gevuld met zand . Mijn vader was daar als vrijwillige strandwacht namens het Rode Kruis gestationeerd. Allerlei verwondingen werden door hem verzorgd. Wondjes aan handen en voeten, bloedneuzen, krassen en schrammen en niet te vergeten de veelvuldig voorkomende kwallenbeten. Leuke herinneringen, maar helaas te weinig!
in 1955 zat ik in de zesde klas van de rieten dak school , toen gingen wij drie dagen naar het konings bos ,de jeugd herberg,om nooit te vergeten ik ben nu 77 maar nog altijd den ik er aan.
Bakkum. Ik heb daar ook herinneringen liggen. Niet dat ik ze al te goed meer weet maar het lezen van andermans herinneringen doet veel weer naar boven komen drijven. Zo weet ik ook nog dat het huisje van mijn Opa en Oma, uit Amsterdam daar stond. Geen idee meer hoe of dat het daar kwam of gemaakt werd. Ik weet wel dat het van hout was. Ik zie ook zo nog mijn Opa zitten in zijn stoel. ook de eekhoorntjes die vanaf de dennenbomen naar beneden huppelden. Mijn altijd bezige Oma die vervolgens koffie serveerde (toen mocht ik dat volgens mij nog niet), slagroom en wat lekkers aten. De bomen, die herinner ik mij nog het meeste. Volgens mij waren dat dennebomen. de geur alleen al.... heerlijk. De rest... weet ik eigenlijk niet meer.