De komende weken kun je iedere week een brief van SchoolBANK redacteur Roger lezen. In deze brieven serie deelt hij zijn ervaringen tijdens zijn reis naar Berlijn. Heb je de vorige delen nog niet gelezen? Begin dan bij deel 1.
Ik bedoel daarmee te zeggen dat ik niet kan begrijpen dat een mens een ander mens zoiets afschuwelijks aan kan doen. Ik ben ook een mens en zou ik dat dus ook kunnen doen? Maar daar is ook een beweging als het Nationaal Socialisme dat zoiets immens in beweging heeft gezet met miljoenen doden als gevolg.
Ik kan dat gewoon niet bevatten. Mensen deden dit en ik ben óók een mens. Wat is mijn verhouding dan tot mijn mens zijn? Ik wil namelijk niet weten dat er waarschijnlijk ook zo’n stukje verschrikkelijk mens in mij zit.
Gekleurde werkelijkheid
Het is absoluut zo aan welke kant van de grens je je bevindt. Ieders persoonlijk leed is altijd het ergste. Daarom ben ik ook zo verward als ik de film “Das Bot” zie want plots sta ik aan de kant van de bemanningsleden en dát zijn Duitsers, de agressor. Ik hoopte zo dat ze zouden overleven. Maar daar gaat het mij niet om.
Juist als een land gruwelijke misdaden heeft begaan heb je dan automatisch ook het recht om dat land op zo’n gruwelijke wijze te straffen? Ben jij dan beter dan de agressor? Het was toch een absolute misdaad van de VS om atoombommen op Hiroshima en Nagasaki te gooien? Zijn zij daarom veroordeeld? Nee want zij stonden aan de kant van de “goede”.
Daarin verlies ik ook de connectie tot mijn mens zijn want de vraag is: wat is rechtvaardig? En zeker geldt ook voor mij als iemand mijn kind vermoord dat de ergste dood van de moordenaar niet erg genoeg kan zijn. Maar ik ben ook een beschaafd mens. Hoe ver ga je en wat of wie geeft je het recht tot een bepaalde vergeldingsactie?
Lief ik weet het niet…
Benieuwd naar deel 4 van ‘Brieven uit Berlijn’? Lees binnenkort het laatste deel!
Meer blogs:
- 8 dagen kriskras reizen door heel Nederland. Kun jij je de Tienertourkaart nog herinneren?
- Herken je het gevoel van heimwee?
Reacties 2
De oneindige worsteling met zulke gedachten is eigenlijk een geluk. Als je van die worsteling af wilt wezen en een beslissing neemt kan het leiden tot akelige toestanden.
Waarom zou dat leiden tot akelige toestanden Fia?