Persoonlijk verhaal: herinnering aan Bremen

Een hele week oefening, het hele 4e peloton Marechaussee mee voor de begeleiding van het legermaterieel naar Duitsland bij Bremen (BRD) of ergens. Heel spectaculair moet ik zeggen. Midden in de nacht hele wagonstellen met Leopards (tanks) afladen en begeleiding. Nou als een stuk of 10, 15 Leopardjes hun dieseltjes, (zo noemde de Luitenant dat), starten is dat best wel indrukwekkend. Je zorgt dat het spul de weg op komt, haalt de hele colonne vol gas weer in. Als je tanks inhaalt, geeft dat een apart gevoel. Je moet langs de enorme rupsen door de blazende dieseldamp. Het is zo’n gevoel alsof je iedere keer opnieuw geboren wordt. De blazende dikke, warme, zwarte dieseldamp rijd je in, je ziet even niets om daarna in volle glorie tevoorschijn te komen. En een herrie, herrie!

M 10’s of zoiets, ik weet niet meer, begeleiden. Een soort zware kanonnen met rupsen. Je ziet ze bijna nooit zelfstandig rijdend. Nou, volgens mij heeft Lenin tijdens zijn revolutie in 1917 die krengen ontworpen om vadertje Tsaar een koppie kleiner te maken. Jeetje, als ze die dienstplichtige mannen, die bijna nooit iets te doen hebben dan wacht lopen of marcheren, los lieten met die monsters, ga maar aan de kant. Ik heb heel wat mooi wegdek spontaan in de rondte zien vliegen. En als ik er met m’n Guzzietje langs de enorme rupsen reed, kreeg ik opeens enorm last van het Callimero syndroom.

Nou na 3 dagen bijna, buiten af en toe een hazenslaapje, dag en nacht op de motor gezeten te hebben, had ik het gevoel of er Pietjes in mijn slaapzak rond kropen. Een vreemde mix van dieselolie met Duitse Pommes en andere luchtjes, steeg omhoog. Ik denk toch wel handig een douche of zoiets. Ik naar de Opper om te vragen voor een douche gelegenheid. Ja, ja van de Werff, oefening jongen, de kapitein himself kan ook niet douchen. Ik dacht bij mezelf, dat geloof je toch zelf niet echt. Mijn ervaring met die KMA* boys is, dat ze die dingen heel goed voor zichzelf regelden.

*(KMA; Koninklijke Militaire Academie).

Goed, voordeel was dat in een peloton van ongeveer 40 man maar 5 motormuizen waren. En die genoten een bepaalde vrijheid. Hadden geen intercom en zo. Waren dus bijna niet te controleren tijdens een oefening. Het was zondag en er was een of andere wedstrijd in een gymzaal in een dorpje, verderop had ik onderweg een keer gezien. Ik daar heen, vragen of ik daar kon douchen. Nein, nein, hoe ik me dat wel niet voorstelde. Daar lagen alle kleren en bezittingen van de sportevenementdeelnemers. Van welk onderdeel ik dan wel niet was? (Tijdens een oefening kon men alleen goed zien aan mijn motor dat ik bij de MP was en die stond buiten). Dus liet ik mijn Militair Polizei emblemen en zo zien.

Ik weet nu hoe een Duitser in uniform zich voelt. Jeetje. Ik kon douchen zoveel ik wilde. Lekker naar een schone plee. Kreeg lekkere broodjes worst. 

Bier?

Nein, nein, ich bin im dienst. (Ik denk dat klinkt goed. Had ik ooit bij Derrick gehoord) 

O ja, natürlich. Cola?

Nou, ik reed als enige van het hele peloton heerlijk ruikend naar Fa douche gel en met glimmende wangen rond. Ik denk wel de enige van alle legeroefening deelnemers.

Bremen

Het was ons verboden om ons in de stad Bremen te begeven. Een wereldhavenstad, dat moest van de Werff dus eigenlijk wel zien.

Hup, de eerste dag was van de Werff met dienstmaat Eric in Bremen. Nou, je kreeg wel bekijks daar met je Marechaussee kloffie. Je zou je er haast ongemakkelijk bij gaan voelen als je niet zo jong en onschuldig was.

Bremen een grauwe oude havenstad. Stad van de Bremer Stad Musikanten. Er hing zo’n sfeer van Wir Kinder vom Bahnhofzoo. Als of ieder moment Das Bot met bemanning en al binnen zou varen. Zwervers, punkers en hoeren. We werden ook uitgejoeld door een stel bier en waarschijnlijk ander geest verruimend spul, consumerende jongeren.

(Ik heb toen natuurlijk maar een zeer eenzijdig beeld van de stad gekregen. Bremen is een heel mooie stad en zeer zeker een bezoekje de moeite waard).

We zijn ‘s avonds natuurlijk al liftend teruggegaan en hebben we enige welverdiende koele biertjes genuttigd. We hebben enige etablissementen bezocht. We waren in sommige gevallen niet geheel passend gekleed. Deels burger deels militaire kleding. Nouja, stadslucht maakt vrij zegt men wel eens. Probleem, hoe terug? ‘s Nachts liften blijkt niet zo goed te werken.

We hadden dus een verbod om naar Bremen te gaan. Eric en ik lieten ons dus pontificaal door een taxi-Mercedes voor ons hoofdkwartier af zetten.

De volgende dag, wachtmeester Boesveld tegen Eric en mij: he jongens ik leen even een motor van een van jullie collega’s dan gaan we ‘s stiekem naar Bremen!

Gaap…

Meer blogs:

• Op de motor
• Benieuwd naar meer verhalen van SchoolBANK redacteur Roger? Lees hier deel 1 van brieven uit Berlijn