Jaaaaa een boek! De geschiedenis van een boekenwurm

Laat ik beginnen met een bekentenis: ik ben sinds een aantal jaar een enthousiaste e-reader gebruiker. Ik weet het: er gaat niets boven een papieren boek in handen houden, een mooie kaft, echte bladzijden en o foei, een hoekje omvouwen… zo dacht ik ook lange tijd.

Tot we een stedentripje naar Milaan maakten. We mochten nauwelijks genoeg bagage meenemen, om onszelf gedurende 4 dagen van schone slips te voorzien. Laat staat dat er ruimte was voor een paar flinke boeken. Glimlachend, liet ik mijn e-reader in mijn handtas glijden en sprak tegen manlief: “zevenentwintig boeken”. Met die woorden werd een jeugddroom waar: altijd op elk moment voldoende boeken te beschikking!

Ot en Sien

Dat ik van moment nul (en misschien wel daarvoor) een boekenwurm was, mag wel een wonder heette. Wij leerden lezen met het aap-noot-mies en Ot en Sien, en dat was in 1961 al behoorlijk verouderd! Het was ronduit ouderwets. Welk pedagogisch principe eraan ten grondslag lag, ik weet het niet: maar we lazen die boeken nog twee keer ook! Leesles was wel de saaist denkbare les.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoeveel mensen hier nog met Ot en Sien hebben leren lezen, en vonden jullie het ook zo saai?

Het pure genot van lezen

Hoe slaapverwekkend ik die leesles ook vond, ik ontdekte al snel het pure genot van lezen. Ergens opgekruld in een hoekje met een boek. Er zijn kinderboeken zoals Alleen op de wereld, De Kinderen van de Grote Fjeld en De kinderkaravaan, die ik keer op keer herlas. Soms enkel dat ene zielige hoofdstuk.
Alleen er waren zo weinig boeken. Met Sinterklaas, kerst en op mijn verjaardag kreeg ik ze. Nu wil het ongelukkige toeval dat al deze festiviteiten in december plaatsvinden. Dan had ik een heerlijke stapel boeken. Alleen met het tempo waarin ik las, was die stapel snel geslonken…

Herken je dat gebrek aan leesvoer? Wat was jouw lievelingsboek?