Herken jij jezelf in de leerling van nu? Of zijn de tijden écht veranderd? Win de blogbundel ‘Hoe was het op school?’ en kom erachter!
Voor mij, Ellen Wels, betekent school niet alleen mijn eigen schooltijd, maar ook die van mijn leerlingen. Als examinator en docent Nederlands en burgerschap werk ik bij een ROC in de Randstad, waar ik een positieve bijdrage hoop te leveren aan hún schoolherinneringen. Mijn passie is schrijven en in het onderwijs is geen dag hetzelfde. Daarom besloot ik aan het begin van schooljaar 2019-2020 mijn belevenissen vast te leggen in de blog ‘Hoe was het op school?’. Natuurlijk wist ik toen nog niet hoe het schooljaar zou lopen…
De blogbundel ‘Hoe was het op school?’ vertelt het verhaal van, wat uiteindelijk bleek, een wel heel bijzonder schooljaar. Alle ingrediënten komen aan bod: leerlingen, lessen, toetsen, collega’s, studiedagen, open dag, examinering, alledaagse dingen en actuele onderwerpen, waaronder natuurlijk corona. ‘Hoe was het op school?’ is hilarisch, tenenkrommend, ontroerend en voor velen zeer herkenbaar.
Nieuwsgierig?
Wil jij weten hoe het er nu aan toe gaat op school? Schrijf hieronder iets over de overeenkomsten en/of verschillen tussen het huidige onderwijs en dat uit jóúw schooltijd en maak kans op een gesigneerd exemplaar van mijn blogbundel. Ik geef er twee weg.
Niet gewonnen? Niet getreurd
‘Hoe was het op school?’ (135 pagina’s, ISBN: 9789464055399) is te bestellen via uitgeverij Brave New Books, www.bravenewbooks.nl/ellenwels, maar ook bij alle (online) boekwinkels. Prijs €15,95.
Reacties 12
"Vroeger was alles beter" is een veel gehoorde uitspraak. Zowel vroeger (uitgesproken door de oudjes van toen) als nu (geuit door ons, de senioren van nu). Maar is dat nu eigenlijk wel zo? Het is, zoals zo vaak, een medaille met twee kanten. Als je het puur subjectief bekijkt, is het een logische uitspraak. Je herinnert je, als oudere, met name de leuke dingen van vroeger. Ik heb zelf eind jaren '60 en begin jaren '70 de middelbare school doorwandeld. Ik heb genoten van die tijd: de saamhorigheid van die generatie, , het begin van een verandering in de verhoudingen tussen lerarencorps en leerlingen, de opkomst van schoolfeesten met live-muziek, de eerste relaties met het andere geslacht ... Kortom een geweldige tijd. Maar is het, objectief gezien, nu zoveel anders? Welnee. Ik hoor het buurmeisje (brugpieper) roemen over haar (net begonnen) middelbare schooltijd. Ze hebben zo'n leuke klas (saamhorigheid), de leraren zijn zo cool (veranderde verhouding ten opzichte van de basisschool) en ze heeft al een eerste vriendje opgedaan (eerste relatie met andere geslacht). Alleen het feest laat zich, onder invloed van de corona maatregels, nog even op zich wachten. De deejay was al in optie genomen voor een feest in november, maar dat zal waarschijnlijk uitgesteld gaan worden. Jammer! Want ook die ervaring had ik haar graag gegund. Dus nogmaals de vraag: is er veel verschil? Volmondig zeg ik "nee". De tijd is anders, maar de beleving nu en de herinnering later is dezelfde. Nu alleen maar hopen dat een vroegtijdige dementie geen roet in het eten gooit!
Het onderwijs nu is heel anders dan in mijn tijd (vóór de Mammoet). Wij hadden meer ontzag voor de leraren (lang niet altijd terecht) en voor sommigen waren wij ronduit bang. Wat ik wel goed vond, was het brede vakkenpakket, waardoor je toch kennis nam van dingen die je minder lagen. Wat ik vervelend vond, was het (natuurlijk noodzakelijke) vaste stramien van het rooster, waardoor iedere week volledig voor je uitgestippeld was. En verder werd je volgens mij helemaal niet voorbereid op de maatschappij. Als ik terugdenk aan mijn eerste sollicitatiebrieven krijg ik weer het schaamrood op de kaken!
Naar mijn mening en ervaring was vroeger helemaal niet "alles" beter, maar wel het een en ander. Ik ging in 1958 naar de kleuterschool. Ik was 'n heel braaf kind maar net die ene keer dat ik zat te kletsen (ja, dat mocht niet zómaar) hoorde de juf het en stuurde me naar de zolder, een stoffige ruimte met een plankenvloer en wat kleine stoeltjes in een kring voor een sporadische spelletjesles. Ik zat er netjes mijn tijd uit (naar mijn idee duurde het úren) en toen ik weer terug mocht komen vroeg mijn vriendinnetje: "was het eng alleen op de zolder?" Ik antwoordde stoer: "nee hoor, het was wel leuk!" waarop de juf zei: "als je het daar dan zo leuk vond dan ga nog maar even terug!" Had ik mezelf in het pak. Ik was een dromerig kind en op 'n dag duurde de juf het te lang dat ik de gang doorliep naar buiten en deed ze de deur voor mijn neus op slot. Tot groot ongenoegen van mijn wachtende moeder (het was in de middagpauze) deed ze die 'n kwartier later pas van het slot met de woorden: "dit zal je leren!" In de sinterklaastijd stond ik toevallig net in de hoek toen zwarte Piet op de deur bonsde met de woorden: "zijn hier nog stoute kindertjes?" Juf had net verteld dat die mee moesten in de zak naar Spanje dus ik plaste spontaan in mijn broek. Het pedagogisch inzicht was destijds nog niet helemaal ontwikkeld... Daarna kwam ik op een "nonnen"-basisschool terecht waar het regime erg streng was. We waren doodsbang voor het "heilige oog van God", een driehoek op de wand vooraan in de klas met een groot oog er op dat "alles zag". Tegenover de meisjesschool aan de overkant van de straat was de jongensschool en we hadden altijd tegelijk pauze. Op 'n dag stond ik dromerig naar de spelende jongens op het schoolplein te kijken en vanuit het niets kreeg ik een flinke pets om mijn oren van de hoofdzuster. Het was verboden om naar de jongens te kijken want daar kreeg je alleen maar slechte gedachten van! Heb me jarenlang afgevraagd wat die slechte gedachten dan wel moesten zijn... De lessen werden allemaal klassikaal gegeven maar het grote nut hiervan was dat de rekentafels stevig werden onthouden en we de landkaart vooral van Nederland (want de rest was in die tijd zonder verre vakanties nog niet zo aan de orde) topografisch konden dromen. Ook de taalwoorden werden klassikaal uitgespeld. Het klinkt raar maar ik heb de indruk dat wij daar meer parate kennis mee hebben opgedaan dan de kinderen tegenwoordig. Er wordt nu vaak gezegd: "je kunt alles toch opzoeken?" en dat is zeker waar, maar als de technologie ons 'n keer in de steek laat (bijvoorbeeld bij stroomuitval) dan is iedereen ineens enorm onthand en blijkt hoofdrekenen bij de winkelkassa's slecht beheerst te worden. Er wordt niet voor niets geconstateerd dat het reken- en taalonderwijs erg achteruit is gegaan. Bovendien, als het internet 'n keer problemen heeft valt er op dat moment ook niets op te zoeken. Tegenwoordig moet in de klas vooral alles leuk zijn en dat is inderdaad voor de leerlingen wel prettiger. Wij hadden nog nooit van op kamp gaan, eindmusical, schoolreisjes of studiedagen gehoord en ik kan me van de basisschool geen enkele gymles of schoolreis herinneren, dus ik denk niet dat het op het prioriteitenlijstje stond en dat was uiteraard wel jammer. Maar ik ben wel van mening dat er buiten alle leuke en gezellige dingen op school ook nog flink geleerd moet worden en de leraren bijvoorbeeld niet teveel tijd kwijt moeten raken aan allerlei administratieve rompslomp er omheen (verplichting van deze tijd) en ingelaste studiedagen. Zomaar even 'n kleine reflectie op de onderwijsverschillen tussen vroeger en nu waaruit blijkt dat elke medaille ook 'n keerzijde heeft.
In de jaren 50 was mijn middelbare schooltijd.Het was een fijne tijd.Heel anders dan nu.Goed les gehad en weet vaak meer als de jeugd van nu.Vooral algemene kennis. Ben nu 82 jaar,heb 5 kleinkinderen en 3 achterkleinkinderen.Groetjes Oma Tineke.
Het was een leuke tijd opClvZ. Praten over de uitzending van Koot en Bie of Toppop. Zwoegen op alle vakken en eigenlijk een relaxed examen jaar in 1980. Leuke leraren en leuke leeftijdsgenoten, top omgeving!
Mijn lagere school had zes klassen. In onze klas zaten ca 40 leerlingen. Tegen de gewoonte in heeft mijn klas de hele lagere schoolperiode dezelfde juf gehad. De meisjes kregen handwerken, de jongens handenarbeid. In onze schooltafeltjes zat een inktpot. We schreven met een pen in een pennenhouder. Soms mocht je in plaats van een gewone pen een kroontjespen. Schooltijden waren van negen tot twaalf uur, met een pauze en van twee tot vier uur. Woensdagmiddag had je vrij, zaterdagochtend ging je ook naar school, van negen tot twaalf uur.
het verschil tussen het onderwijs vroeger en hoe het nu is dat er vroeger veel les werd gegeven door lieve zusters waar we een bak cursus kregen. vroeger werd er veel gewerkt en geschreven met een inktpen en met inkt die zat in de schoolbank. nu schrijf je met een gewone pen . vroeger op school moest je een nummer trekken als je iets niet snapte op school nu hoeft dit niet meer. leraar geeft nu ook meer uitleg en heeft meer tijd als kinderen het niet snappen dan leggen ze het meer uit en ook beter dan vroeger. ze komen tegenwoordig wel leraren te kort op scholen dat is wel jammer. leerlingen zijn meer modige geworden leraren kunnen daardoor ook de werkdruk of kunnen de kinderen in de klas niet meer aan en kunnen daardoor ook een burnout krijgen.
ja mag wel zeggen dat ik een fijne school had in Bosschenhoofd in de jaren 58 tot 1964 het leren ging me goed af maar was toch geen voorstander om naar school te gaan in die periode moesten we zelfs zaterdags nog naar school van 8 tot 12 uur dit is nu gelukkig afgelopen was in de heilig hart school was toen over al voor te porren hadden toen nog grote kachel die met kolen eb brikken gevuld werden ik natuurlijk haantje de voorste mocht in alle klasen lokalen de kachels vullen toen toender tijd stond een uur voor dacht je kan me wat deed er 2 uur over als ik dan terug kwam kreeg ik natuurlijk op m.n. donder maar daar zat ik niet mee niemand wou het overnemen toen zat liever te kletsen met de meiske in die tijd ook met mn beste vrienden ook was lachen gieren brullen toen ben een paar keer 2 keer een week geschorst geweest omdat ik m.n. lip niet kon dicht houden dus heb 6 jaar lang kachels gevuld maar al bij al had ik een geweldige tijd op school was wel beetje bandietje toen durfde gerust iedereen uit te dagen vooral de jongens die met de meiskes aan het praten waren vooral met Trudy Houtepen en rietje v/d simsen daar scharrelde ik wat mee waar ik het meest mee omging zou zo deze tijd over willen doen gewoon was een gezellige tijd op school maar kan tijd niet terug draaien gr Herman kerstens
Vroeger was alles beter ik ben thuis met mijn 4 zusjes weg gehaald ouders konden ons niet verzorgen dat was in 1958 wij zijn toen gebracht naar Amby Limburg naar de Zusters van huize Severen waar we 3 keer per dag eten kregen en een goed bed dit hadden we thuis niet we hadden veel armoede. Ik ben de zusters nog steeds zeer dankbaar ben verschillende keren geweest de laatste keer 3 jaar geleden met de begravenis van zuster Gemma prachtig onthaal gehad. dank uw lieve Zusters van Huize Severen
Mijn schooltijd tot mijn tiende jaar was erg fijn. Toen gingen we verhuizen,en men had bedacht dat ik en broers en zusjes naar een school v.d. kerk moesten. Daar liepen ze erg vooruit in leerstof,wel een halfjaar. Kwam daar in de vierde klas na de pasen en je raad het al,ik bleef zitten. Kon het daar helaas niet bijbenen,en er werden hoge eisen gesteld aan de kinderen. Ik was een langzame leerling, dus had vaak mn werk niet af, en dat werd beloond met een onvoldoende. Als ze me de kans hadden gegeven om het op mn eigen tempo te doen had ik het wel gered. Want ik was en ben niet dom. Dat waren zeer nare jaren voor me. Toen naar de huishoudschool, daar had ik het zo ontzetend naar mn zin. Zo goed als heb ik ook autisme, maar dat werd vroeger niet ontdekt bij mij. Helaas. Af en toe heb ik er nu wel last van. Maar red me gelukkig wel prima. Ben bijna 65 jaar. 1x gescheiden en twee mannen verloren,waarvan de laatste mn grote liefde nog geen 2 jaar terug. Heb zoon en dochter en twee kleindochters, en voel me op dat gebied gelukkig
Als leren een bevel wordt, dan kan het plezier er snel af zijn Diep moest ik in mijn herinneringen graven met het risico dat je de dingen gaat romantiseren. Tot mijn verbazing was er genoeg blijven hangen en had ik het geluk aan mijn zijde. Dankzij mijn jongste kleinzoon Michiel (4), die dit jaar aan de schoolplicht moest voldoen. Na de grote vakantie moest ook hij naar de kleuterschool al heet dit tegenwoordig basisschool. Vol trots vertelde hij, “dat hij in groep 1 zat. “In mijn tijd had je niet alleen klassentegenstellingen, al is dat een ander verhaal, maar zaten wij ook in klassen. Al ging dit pas in op de lagere school. Op de kippiesschool zat je nog gewoon bij een juf. Dit laatste ging ook op voor Michiel ook hij had een juffrouw. Hier kwam ik achter toen ik hem de tweede dag al mocht ophalen. Toen ik de straat in kwam schrok ik me een hoedje: zou er een ongeluk gebeurd zijn? Zoveel mensen in de straat die ik mij nog zo goed kon herinneren. Ook mijn kleuterschool had hier namelijk gestaan, al was dit aan de overkant. Tot mijn verbazing bleken al deze mensen op hun kind te wachten. Maar hoe ging dat bij ons? Zelf weet ik niet meer of ik wel ben weggebracht of opgehaald. Laat staan door mijn opa al had ik dat wel graag gewild, nu wil ik andere mensen niet teleurstellen, want ik had de liefste opa die je maar kon wensen. Nee, ik vermoed dat ik met mijn één jaar oudere zus werd meegegeven. Dat kon toen nog, van verkeer was geen sprake. Intussen bij de school aangekomen zag ik dat er sprake was van een bepaalde groepsvorming. Een groep luidruchtige vrouwen had het hoogste woord. Gelukkig zag ik iets verder wat mannen staan, die qua leeftijd ook de status van het opa schap wel hadden bereikt. Stilletjes sloot ik me bij hun aan. Inmiddels kwamen ook de eerste kinderen naar buitenstormen. Niet zoals wij twee aan twee, hand in hand, marcherend naar de uitgang. Daar aangekomen schreeuwden wij het, net als deze kleuters, ook uit dat we weer buiten waren. Maar wat was er met mijn oren? De kinderen die kwamen aangerend riepen niet opa, maar papa naar de bij me staande leeftijdsgenoten. Plots snapte ik het, ik stond bij jongens van de tweede leg. Snel schoof ik een paar passen opzij, straks ging men nog iets van me denken. Gelukkig daar was Michiel met wel drie tekeningen onder zijn arm. Eén voor papa en mama, één voor oma en ook ik hoorde bij de gelukkigen. Er werd dus nog steeds lekker veel aan creativiteit gedaan. Zelf heb ik hier nog steeds profijt van en ben ik dagelijks bezig om me hierin te uiten. Natuurlijk was het bij ons ook niet altijd tekenen en kleuren en moest er ook wel eens gevouwen of een boekenlegger worden gemaakt. Maar nu Michiel daar een aantal weken is keek ik toch wel verbaasd op van de ontwikkeling van de kleuterschool. Natuurlijk weet ook ik dat ons hele leven wordt beheerst door het economische denken. Maar om dit daar al te starten dat gaat me toch een stap te ver. In deze levensfase is het van cruciaal belang om te leren om met elkaar om te gaan. Het samen leren spelen is hier het geijkte middel voor en daar kun je je hele leven plezier van hebben. Maar nu lijkt het alleen te gaan om ze de eerste beginselen van het rekenen bij te brengen, zelfs het Engels ontbreekt niet en ook op het Nederlands is dit van toepassing. Regelmatig wordt er een letter opgegeven zodat daar een woord mee kan kon worden gevormd. Dit keer was het de p en kwam er toch weer een glimpje hoop bij me op. “We moesten heel hard lachen, want Daan zei poep,” zo vertelde hij. Daan is zijn vriendje en de clown van de klas. Gelukkig is dit in stand gebleven. Wij hadden Bram die deze rol op zich had genomen wat hebben we met hem gelachen. Natuurlijk is kennis belangrijk om je te ontwikkelen. Maar als je ergens plezier in hebt, dan wordt iets doen nog aangenamer. Daar kan geld nog bezit tegenop.
Hoi Ellen, ik heb één van je twee ter beschikking gestelde boeken gewonnen en het was erg leuk om je met humor doorspekte ervaringen te lezen in het onderwijs. Heb zelf ook voor de klas gestaan (L.O.) dus kon me bij veel van de door jouw geschetste situaties levendig iets voorstellen. Heel hartelijk bedankt, ik heb het met veel plezier gelezen! Groetjes, Erica de Vaan-ter Horst.