Ik ging naar de kleuterschool “Kleutervreugd” in Westzaan. Het was een fijne school. De eerste dag was spannend en mijn verslag thuis bijzonder, “mijn juf heeft oranje haar en roest in haar gezicht”. Juf van Westen had kastanjebruin/rood haar en veel sproeten, vandaar. Moest ik in het begin erg wennen, we kregen een hele mooie band.
Bij juf achterop
Mijn ouders zaten in de oudercommissie en hadden daarom ook nauwer contact met de leerkrachten. Zo nu en dan werd mijn juf uitgenodigd om te komen lunchen bij ons thuis. Ik mocht dan bij haar achter op de fiets. Zij had een grote donkerbruine canvas fietstas achterop en ik moest mijn voeten daar dan in doen. Ik weet nog dat ik het leuk en spannend vond. Na de kleuterjaren ging je naar de lagere school – die stond ernaast – maar dat was een heel ander gebouw. De kleuterschool was redelijk modern met een fijn schoolplein waar een stenen beeld van een ezeltje op stond. Dat was ook de plek waar we met de hele klas op de foto gingen.
De lagere school – Noorderschool – was een heel oud gebouw, ik vond het geen fijne sfeer. Het was een hele grote overgang en ik miste de kleuterklas. In het begin ging ik vaak na schooltijd nog even buurten bij Juf van Westen. Ik mocht haar dan helpen opruimen in de klas en we praatten dan bij. Dat was altijd erg gezellig.
Een poosje geleden ging ik met mijn dochter om “Memory tour” langs de huizen waar ik in mijn jeugd had gewoond. Zo gingen we ook nog even naar de scholen. De lagere school staat er niet meer, het gebouw van de kleuterschool wel maar is wel verbouwd in de loop der jaren.
Wat voor band had jij vroeger met de leerkrachten? Deel je herinnering in de reacties.
Meer blogs:
Reacties 4
Ja de grote witte bus stond bij de school opeens, dan was dat best akelig. Soms duurde het even voordat je klas aan de beurt kwam. Het ging op volgorde van je Achternaam. Ik was bijna de laatste omdat mijn achternaam begon met een V. Ook zonder verdoving en niet kindvriendelijk. Traumatische ervaring ook.
Ik ben maar een paar weken naar de kleuterschool gegaan, toen kwam ik op een nacht in het ziekenhuis terecht met een blinde darm ontsteking, ik moest met spoed worden geopereerd. Volgens mij was het de schuld van Keesje uit de kleuterschool, want die wilde altijd bij mij op schoot zitten en daar kreeg ik veel buikpijn van. Gelukkig was het destijds niet verplicht om de kleuterschool te volgen, dus ik hoefde pas toen ik zes werd naar school. Wel hebben ze me daar huilend binnen moeten slepen ik vond het 10 keer niets. Ik kon al lezen en een beetje rekenen dus ik vond dat ik ook niets leerde daar.
Ik zat op een christelijke. Kleuterschool en dat was in 1946 en daar werd erg gestraft. Als je ondeugend geweest wa de werd je in 3en donker kolenhok gezet. Heb er zelf niet in gezeten maar veel kinderen zaten er geregeld in. Ik begreep er weinig van waarom ze dat zo deden. Ik vertelde het thuis wel wat ik gezien had.. Er werd niets meegedaan. Vell plezier had ik daar niet. De herinnering daaraan is ook moeilijk als je 4 jaar bent. Dus dit is een beetje een zwart gat. En nog kort na de oorlog.
In 1959 kwam ik in Nederland wonen. De direkteur van de Haagsche Schoolvereeniging, mijnheer Hosper, betwijfelde of een 9 jarige die geen Nederlands sprak, in een Nederlandse school zou passen. In iedere geval kreeg ik een afspraak met hem en ging met mijn moeder zijn kamer binnen. "Dag mevrouw" zei ik, want ik had een beetje Nederlands geleerd. Toen verbeterde ik: "Dag mijnheer!" Hij lachte. Ik kreeg onmiddellijk een plaats op zijn school. Ik ben nu 56 jaar weer in Engeland, maar ik kan nog wel Nederlands. Een beetje!