Aan het eind van het schooljaar, rond mei/juni, liepen wij de avondvierdaagse. Bijna met de hele klas en juffen en meesters. Afstanden van ongeveer 5 kilometer en voor de meer geoefenden 10 kilometer. Een hele happening met zingen, snoep, bloemen en een medaille.
De geschiedenis van de avondvierdaagse
De term ‘vierdaagse’ werd in Nederland voor het eerst in 1909 ingevoerd. De Nederlandse Bond voor Lichamelijke Opvoeding (KNBLO) hield vanaf dat jaar wandelmarsen die 4 dagen duurden.
In 1940 zag het ernaar uit dat er geen Nijmeegse vierdaagse georganiseerd kon worden vanwege de mobilisatie. De organisatie van de vierdaagse was in handen van militairen die niet beschikbaar waren. Omdat er in het Gooi toch behoefte was aan een wandelevenement organiseerde de Sticht-Gooise Wandelsportbond (SGWB) een eigen vierdaagse in de avonduren te organiseren.
In 1941 werden wandelmarsen door de Duitse bezetter een tijdje verboden omdat ze meerdere keren zouden zijn uitgemond in demonstraties tegen de NSB of tegen de bezetter. Een jaar daarna werd het verbod permanent omdat het eerdere verbod ‘geen opvoedend effect’ zou hebben gehad.
Na de Tweede Wereldoorlog werd door diverse gemeentes en wandelverenigingen de avondvierdaagse weer in ere hersteld en werden ze volop gehouden. Veel avondvierdaagsen worden in samenwerking met de Koninklijke Wandel Bond en Sticht-Gooise Wandelsport Bond georganiseerd.
De week van de avondvierdaagse
Eigenlijk was de hele week op de avondvierdaagse afgestemd. Wat eten we, hoe laat eten we? Voor of na het lopen? Wat is het verstandigst/handigst? Welke soorten snoep nemen we mee, voor de broodnodige energie?! Heel belangrijk, dat laatste. En de weersverwachting natuurlijk op de voet volgen.
Aan de start
Verzamelen deden we bij een opgegeven punt, vaak niet de eigen school. En dan in groepjes vertrekken. Goedgemutst en nog fris van geest. Lopen door straten en langs stukken waar je anders nooit kwam.
Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer een kilometer
Om de moed erin te houden werd er ook gezongen. ‘Ik heb een potje met vet al op het aanrecht gezet…’ en ‘Zo gaat ie goed….’ kunnen jullie je vast herinneren.
De beloning?
Aan de finish wachtten dan je ouders, soms ook grootouders, en kreeg je dan een bloemetje en van de organisatie een medaille! Wat een feest!
Wat zijn jullie herinneringen aan de avondvierdaagse? Laat het weten in de reacties!
Reacties 8
Hoi, totaal heb ik de grote vierdaagse 5 keer gelopen en avondvierdaagse met de kleinkinderen een stuk of 6
That's awesome. Having lived in Nijmegen it (the big 4daagse) is the best part of my memories when I was growing up. Anticipation just to watch so many participate in the annual event . Opening ceremony at the stadium. Such festivities. Foreigners. Now I have become the Foreigner. Haha
Het aantal ben ik kwijt,we liepen er vaak 2 per jaar,dus dat telde best aan tot 15 keer liep ik ook voor de medaille,daarna niet meer.
Letterlijk 1x gelopen en daarna was ik er heel erg klaar mee. Nooit meer gedaan, is niet mijn ding. De zwemvierdaagse daarentegen deed ik wel ieder jaar met veel plezier. Zo zie je maar, ieder zijn ding
Hier net zo. Ook één keer gelopen en daarna nooit weer. Ook niet mijn ding. De medaille heb 40+ jaar bewaard en hem vorig jaar maar eens in mijn kraampje met gratis dingetjes langs de weg gelegd. Een Duitser vond het 'sehr schön' en nam het ding mee.
Elk jaar in juni liepen wij met school de avondvierdaagse. Het waren mooie wandelroutes door de bossen in Epe. Luid zingend : "Ik heb een potje met vet.. " En Anne de Vries gaat nooit verloren knoop het in je 👂👂van achter en van voren. Geweldig 😂 Minder leuk was dat het vaak in mijn verjaardag viel. De laatste avond altijd een grote finale dan kreeg je snoep en bloemen, super. 🍭💐
Wij deden niet mee vanuit school met de vierdaagse maar gingen wel altijd kijken. Later toen de kinderen op school waren liep ik wel altijd met ze mee. De kleinste eerst in de wandelwagen maar later ook zelf lopen. Onderweg waren er altijd een paar posten waar ze iets kregen. Wat drinken, een mandarijn of een reep chocolade. Als ze dorst kregen gingen we zuring zoeken in de berm om op te kauwen. Ik vond ook altijd wel wat weegbree dat ik uit voorzorg maar meenam voor wespensteken, brandnetels en dat soort ongelukjes die altijd wel bij een van de kinderen voor kwam.
Een keer meegelopen in T-shirts van de dansschool waar we op jazzballet zaten. Met ons vijven. Wel leuk op zich. Ik had de auto in Gouda op Klein Amerika neergezet en van daar liepen we de tweede avond langs ons woonhuis in Haastrecht. Gek vond ik dat en vroeg me af wat we nou eigenlijk aan het doen waren. Op de inhaalavond liepen we voor een fietsclub uit en die begonnen alle bekende domme liedjes af te werken met een hoop gegil. Je zou denken dat ze op een gegeven moment wel een poosje hun mond zouden houden, maar nee hoor. Ineens waren we het gekrijs zat en zagen een ijscoman staan. Lekker een ijsje gegeten en die fanaten een flink stuk door laten lopen, tot ze niet hinderlijk meer waren. Het is bij die ene keer gebleven, het lag ons niet zo, dat massale. Nou ja, een keer geprobeerd.