Was jij ook weleens bang als je alleen thuis was vroeger? De meeste kinderen wel, denk ik. Enerzijds vond je het maar wat stoer als je alleen mocht blijven, maar het was ook spannend.
Hond als beveiliging
Ik weet nog dat ik het ook een beetje eng vond. En omdat men zei dat inbrekers bang waren voor honden kreeg ik een idee. Wij hadden weliswaar een hond, maar dat was een allemansvriend, waarbij ik vermoedde dat zij kwispelend een indringer tegemoet zou gaan.
Uit speelsheid blafte ze echter wel af en toe en ik nam dat geluid op met mijn cassetterecorder, ja want dat was het apparaat dat we daarvoor hadden in die tijd. Als ik dan alleen thuis was en ik hoorde een geluid dat ik niet vertrouwde speelde ik het geblaf af. Dat klinkt nu heel raar, maar destijds vond ik het een super idee. Tja, of het zou hebben gewerkt weet ik niet, maar ik voelde mij in ieder geval veilig.
Wat ook hielp was om te vragen of er een vriendinnetje mocht komen. Dat sloeg natuurlijk nergens op want stel dat er iets zou gebeuren dan waren er 2 jonge kinderen in huis dus dat zou weinig impact hebben gehad.
TV kijken
Wat belangrijk was – vooral geen spannende tv-serie of film gaan kijken. Daarmee beoogde je een effect dat resulteerde in van alles horen in en om het huis. Een paar maal alle kamers controleren, het licht overal aandoen et cetera om de angst onder controle te houden.
En als je ouders dan thuiskwamen zat je natuurlijk stoer op de bank met een boek en keek quasi verveeld op “hé zijn jullie daar alweer?”
Ja, ja.
Ik ben wel benieuwd naar jullie ervaringen hiermee.
Meer blogs: