Hoera! De zomervakantie staat weer bijna voor de deur. Nog even en we gaan weer massaal op reis naar Frankrijk, Duitsland, Italië of de Nederlandse kust. Maar waar de zomer je ook brengt, ik denk bij het woord vakantie aan kienen. Of bingoën zo je wilt.
Ik was vroeger een enthousiast deelnemer. Geluk had ik nooit, want ik kan me slechts één prijs herinneren: een map van het komische comic duo Quick en Flupke. Ik won deze met een volle kaart tijdens de kinderbingo van Camping Dennenoord. Maar al was het een natte krant: Ik had gewonnen! Want je wilde gewoon een volle kaart!
Grote-mensen-bingo
Soms mocht ik met mijn moeder mee naar de grote-mensen-bingo op de camping. Deze begon ’s avonds om 20.00 uur. En waar de kinderbingo in de knutselhoek een onschuldig en speels karakter had, was dit een serieuze zaak. Dat was alleen al merkbaar aan de prijs die je moest betalen om mee te mogen doen. Voor het kinderkienen betaalde je één gulden, de bingo voor volwassenen kostte 15 gulden. Per kaart wel te verstaan. Sommigen hadden er meerdere en gingen voor de hoofdprijs, een tot de nok gevulde boodschappentas ter waarde van honderd gulden. En wat te denken van prijs twee: een koffiezetapparaat. Die wilde je winnen! En daar had menigeen best 45 piek voor over.
Mijn moeder niet. Samen deelden we één kaart. Ik mocht de vakjes aankruisen en hoopte op dat volle rijtje, of beter nog, de volle kaart. Want in de boodschappentas zat een zak paprikachips. En die wilde ik winnen.
Belinda Menthol
Naarmate de avond vorderde, steeg de spanning. En hoewel ik moe was en mijn ogen prikten dankzij de honderden Belinda mentholsigaretten die werden weg gepaft, zat ik gespannen als een veer op een te harde houten kantinestoel te hopen op de winst.
Of het mocht baten? Nee, dus. Zoals gezegd bleef mijn succes bescheiden en won ik alleen die map van Quick en Flupke. Maar plezier had ik absoluut. En de dag na de bingo, fietste ik altijd met mijn moeder naar de 4=6 om een zak paprikachips te halen. Had ik dan zo’n zin in.
Meer blogs: