Ouderwetse schoolbankjes hebben een speciale plek in mijn herinneringen. Ze roepen een verhaal op van over mijn moeders eerste schooldag begin jaren 50. Een herinnering om nooit meer te vergeten.
Houten bankjes, de geur van krijt en het geluid van de kroontjes pen op papier, zijn de herinneringen die mijn moeder heeft als ze denkt aan haar tijd op school.
Zelf stam ik uit de tijd dat we al van die bureautjes hadden met zo’n geruit geplastificeerd bovenblad en stalen frame. Bureautjes met zo’n metalen open laadje of zo’n schoolbankje met zo’n bruine schuiflade onder het blad.
Ze waren er in verschillende hoogtes en je had ze in mijn tijd zelfs nog met zo’n schuifje in het blad waar ze in het verleden ooit de inktpotjes in zetten. Dat was ‘van voor mijn tijd’ en dus uit mijn moeders schooltijd.
Toen mijn moeder in de jaren 50 naar school ging, waren schoolbanken nog helemaal van hout met ook zo’n een uitsparing voor een inktpot. Schrijven met de kroontjespen was toen de standaard, en dat inktpotje maakte een essentieel deel uit van de schoolervaring. Niet te vergeten de omgevallen inktpotjes, hoe vaak dat gebeurde!
Bizarre eerste ervaring
Mijn moeder kan haar kennismaking met zo’n bureautje nog goed voor de geest halen, omdat het een bizarre ervaring voor haar was. Dit is haar verhaal:
Toen mijn moeder 6 jaar oud was stond ze te trappelen om naar school te gaan. Ze had zich er enorm verheugd. Ze was blij dat ze eindelijk net als haar oudere broers en zussen naar school mocht. Gekleed in een gestreken katoenen jurkje met een grote strik in haar haar nam ze op de eerste schooldag van de basisschool in de klas plaats achter haar bureautje.
En weg was de inkt
Trots als een pauw inspecteerde ze haar klaslokaal. Bekeek haar klasgenootjes en daalde met haar ogen neer op haar tafeltje waar een kroontjespen in een gleufje lag. Daarnaast stond een glaasje. Hé, dacht ze, Wat leuk dat iemand iets te drinken voor me heeft neergezet. Mijn moeder pakte het bekertje op en zette het potje aan haar lippen. In één teug dronk ze de donkere vloeistof op.
De juf zag het gebeuren. Maar ze kon niet meer ingrijpen. Mijn moeder nam een laatste slok.
En weg was de inkt.
Met spoed naar het ziekenhuis
In paniek hebben ze mijn moeder toen met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Ik weet eigenlijk niet wat ze daar met haar hebben gedaan. Maar mogelijk hebben ze onmiddellijk haar maag leeggepompt.
Dit tragische voorval heeft haar eerste schooldag natuurlijk volledig verpest. Maar vergeten doet ze het niet meer.
Weet jij je de eerste dag van de lagere school nog te herinneren?
Meer blogs: