Op schoolbank komen vele thema’s van vroeger voorbij die herinneringen oproepen. Zoals bijvoorbeeld muziek en je liefde op school… 1985 Ik was 18 of 19 jaar en zat op vwo van het Elzendaal College in Boxmeer.
Een woelige tijd en voor mij een echte “Sturm und Drang” periode. Had totaal geen idee wat ik wilde worden of welke opleiding ik wilde gaan volgen. Daarom na mijn havo in Stevensbeek dacht ik; och ik ga naar het vwo, het Elzendaal college in Boxmeer, en dan zie ik wel.
Wie weet het wél op die leeftijd? Iemand van de lezers onder u?
Echt studeren
Ik dus op een totaal andere school zonder het vertrouwde vrienden groepje toch blakend van zelfvertrouwen dat ik wel eventjes zou gaan doen. Mijn beste vriend Marc Aarts had dezelfde stap gemaakt als ik dus helemaal alleen was ik niet. Al vanaf mavo 4 bestormden wij samen ons “geluk” op ’s lands middelbare scholen! Naja onze school prestaties lagen nou niet bepaald op een hoog niveau, maar wij 2 waren goed in sport en niet te vergeten wisten wij ons mannetje verbaal te staan dus wat kon er misgaan? Ik bedoel ik heb mijn havo gehaald dankzij de mondeling examens.
Het vwo is totaal andere koek kwam ik achter; daar moest ik écht studeren!
Een totaal andere school waar wij de geldende mores niet kenden. Marc kende een paar jongens uit zijn dorp Vierlingsbeek waar wij bij gingen staan. Ik kende wat meisjes van mijn lagere school in Bergen waaronder mijn oude “liefde” Louki Maas. Niet dat ik de moed had om ze aan te spreken. “Onze held de praatjes maker!”
Mooi blond meisje
Maar goed, niet ver van het groepje waar ik stond tijdens de pauze zat een heel mooi blond meisje. We keken elkaar een paar keer aan. Eerst sluiks per toeval, toen bewust steeds vaker. Zelden een mooier meisje gezien dan zij. Zo fijn, slank en haar ogen zo mooi en onschuldig. Marc had het wel in de gaten en vroeg: hedde iets met die griet? Nuh, hoe kom je erbij…
Toen kwam het leuke, want om de zoveel tijd was er een bioscoop avond op het Elzendaal, ik denk; ik vraag of ze ook gaat. In de pauze stapte ik op haar af: stelde me voor en vroeg of ze misschien ook zin had om naar de film te gaan. Zeker, zei ze met een lach. Ingrid Jansen uit Ottersum. En ze was er. Ik weet bij God niet meer naar welke film we zijn geweest, maar wel dat ik haar in de fietsenstalling, hoe clichématig het ook mogen zijn, haar voor het eerst gezoend heb.
Ze zei dat ze eerder een vriendje had gehad die haar pijn had gedaan. Ik knikte en ik had verkering thuis in Bergen. Ik wist niet wat te doen. Tot over mijn oren verliefd op Ingrid. Totaal niet weten wat te doen met mijn leven; wie was ik überhaupt? Ziels veel hield ik van mijn vriendinnetje thuis, maar wat is houden van op die leeftijd?
Ik heb Ingrid tot op de brug van Gennep naar Ottersum gebracht. Helaas niet tot bij haar thuis dus ik weet niet precies haar adres waar ze toen woonde. Gevoelens sprongen alle kanten op; wat moest ik, ja wat moest ik?… Ik maakte het uit het mijn vriendin thuis, maar ook die beslissing zat me dwars.
Happiness is easy
Ik had net mijn motorrijbewijs en had een Suzuki 400 cc off the road. Kei hard onder langs de Maas van school naar huis en in mijn hoofd Talk Talk het liedje “Happiness is easy“. Het drum solo bij het intro van het nummer gaat me door merg en been.
“Take good care what the priest say: after death it’s so much fun”.
10 jaar later kreeg ik een zwaar motorongeval; echt bijna dood en weer dat liedje en ja “after death it’s much fun” maar verrekte moeilijk om weer te aarden in het leven. Ik heb een leven voor mijn bijna dood en een leven na mijn bijna dood.
Ging over van vwo 5 naar 6, maar besloot naar het HEAO in Eindhoven te gaan en maakte het ook uit met Ingrid. Nu 40 jaar later vraag ik me af hoe het met haar gaat. Ik heb spijt, zo’n spijt dat ik het zomaar uitgemaakt heb zonder echt met haar gevoelens rekening te hebben gehouden.
Het is allemaal zo lang geleden en heeft zich slechts in een paar maanden afgespeeld toch zit het me tot op de dag van vandaag dwars en is het in mijn geheugen gegrift.
Sorry, Ingrid ik had het zo niet moeten doen.
Geluk is gemakkelijk
Vrede wordt op aarde geschreven zeggen de kinderen.
Mijn DR 400.
Gods kolere gedoe om dat ding aan de gang te krijgen.
Bracht me echter vrijheid.
Sturm und Drang.
Zou ze me nog kennen?
Het drum intro van Talk Talk hard in mijn kop.
Happiness is easy.
Happiness is easy.
Net genoeg poen voor een volle tank.
Ik leef in een andere wereld.
Ik heb haar nooit meer gezien.
De tederheid nooit gedeeld.
Als een engel in mijn handen die weg vliegt.
Zij nog een deel van mijn leven.
Ik nog van de hare?
Let goed op wat de priesters zeggen:
na de dood is het zeker zo leuk…
Meer blogs: