Kan jij de eerste vrouwelijke presentator van het NOS journaal nog herinneren? Eugènie Herlaar, is deze week op 84-jarige leeftijd overleden. Ze is geboren op 10 november 1939 op het zonnige Curaçao en groeide uit tot een van de meest iconische gezichten van de Nederlandse televisie. Van jongs af aan was ze geboeid door de media. Als kind stond ze al voor de microfoon in een radio-uitzending op Curaçao. Toen ze op achtjarige leeftijd met haar familie naar Nederland verhuisde, zette ze haar passie voort.
Tijdens haar middelbare schooltijd was ze al actief bij de jeugdomroep van de AVRO. Dit wakkerde haar liefde voor het vak alleen maar verder aan. We blikken terug naar haar zeer interessante leven.
De doorbraak bij het NOS journaal
In een tijd waarin de gedachte dat vrouwen geen nieuws konden presenteren nog stevig verankerd was, durfde Eugènie het ondenkbare aan. In 1965, “in een dolle bui”, schreef ze een brief aan de hoofdredactie van het NOS Journaal, waarin ze vroeg waarom er nooit een vrouwenstem te horen was. Tot haar verrassing werd ze uitgenodigd voor een test en kreeg ze de kans om bij het Journaal aan de slag te gaan. Hoewel ze aanvankelijk alleen commentaarteksten mocht inspreken, duurde het niet lang voordat ze de eerste vrouwelijke presentator werd van het NOS Journaal.
Succes en erkenning in een traditionele wereld
Het publiek was misschien nog niet klaar voor een vrouwelijke nieuwslezer. Maar Eugènie bewees al snel dat ze haar mannetje kon staan. Ze maakte talloze reportages en werd al snel geliefd om haar ‘fluwelen stem’ en heldere articulatie. In 1966 werd ze door de Nederlandse Vereniging van Slechthorenden verkozen tot de best verstaanbare spreker op televisie. Dit was een erkenning die haar status als pionier alleen maar bevestigde. Met haar unieke aanpak en vastberadenheid liet ze zien dat vrouwen net zo goed, zo niet beter, hun mannetje konden staan in de wereld van het nieuws.
Liefde voor het gezin en een nieuwe carrière
In 1967 verliet Eugènie het vaste dienstverband bij het NOS Journaal om zich te richten op haar gezin. Toch bleef ze nog een tijdje als freelancer actief. Uiteindelijk besloot ze om zich volledig op haar familie te richten. Maar het bloed kroop waar het niet gaan kon. Ze miste de dynamiek van het werken en vond uiteindelijk een nieuwe passie in de logopedie. Ze rondde haar opleiding succesvol af en zette een eigen praktijk op.
Racisme en terugkeer naar de media
Toen Eugènie in 1975 terugkeerde bij het NOS Journaal, werd ze geconfronteerd met de minder fraaie kant van de samenleving. Tijdens de Molukse treinkaping in Wijster ontving ze racistische reacties. Een pijnlijke herinnering was aan de vooroordelen die toen nog steeds bestonden. Ondanks deze uitdagingen bleef ze altijd professioneel en vastberaden, een voorbeeld voor velen. Hoewel ze zichzelf nooit als feminist beschouwde, opende ze wel degelijk de deur voor vele vrouwelijke presentatoren die na haar kwamen.
Hoe zag jij Eugènie Herlaar? We zijn benieuwd en horen het in de reacties.
Meer blogs:
Reacties 1
[…] Eugènie Herlaar overleden, een pionier in de Nederlandse journalistiek […]