Ik ben al geruime tijd bezig met stamboomonderzoek. Via My Heritage al tot rond 1780 uitgekomen en dan vind ik het vooral interessant om bij de diverse familieleden ook aanvullende informatie te zoeken, foto’s en krantenartikelen.
Typemachine
Zo kwam ik ook een oude foto tegen van een achterachterneef van mijn moeder achter zijn typemachine. Mijn vader had ook een redelijk oud model, maar wel alweer moderner natuurlijk. En zelf heb ik bij Schoevers ook nog blind leren typen op een “hand” typemachine. Dan kregen we een houten kastje over onze handen zodat je de toetsen niet kon zien. We zaten met een dubbele klas, dus zo’n 40 meiden te ratelen zodat het een herrie van jewelste was.
Elektrisch
En dan komt de elektrische typemachine, wat een uitvinding. Je kon zelfs tekst opnemen zodat je vaak gebruikte zinnen kon reproduceren en ook zat er op de IBM die ik op mijn werk gebruikte een herstelfunctie zodat je niet meer met die ellendige correctieblaadjes aan de gang hoefde.
Pc
In de jaren 80 komen de Pc’s, wat een vooruitgang. Het waren nog grote dikke beeldschermen en toetsenborden met “draadjes”. Iedereen op cursus natuurlijk. En dan gaat het snel, steeds mooiere apparaten, steeds meer mogelijkheden qua software. En nu zijn er zeer geavanceerde computers, laptops etc. Draadloos verbonden met muizen, alleen helaas nog wel je laptop regelmatig opladen.
Het is een mooie ontwikkeling en toch verlang ik soms nog naar de geluiden van de typemachine. Net als toen ik op de redactie van de krant ging werken en ik een beeld in gedachten had hoe dat eruit zou zien – vele hard werkende journalisten die vol ijver op hun typemachines bezig waren, kortom het geratel horen. Echter niets was minder waar, bij de rondleiding door het gebouw kwam ik op de centrale redactie en daar heerste een redelijke rust. Ja, er zaten veel journalisten en redacteuren achter hun Pc, maar geluid hoorde je nauwelijks behalve als ze even met elkaar stonden te overleggen. Mijn sprookje was ontzenuwd.
Hoe heb jij deze vooruitgang ervaren, laat het even weten.
Meer blogs:
Reacties 29
die ontwikkeling heb ik ook meegemaakt toen ik bij het Algemeen Rijksarchief, later Nationaal Archief ging werken. Toen werkte ik op een gewone typemachine, brieven typte je toen met carbon en ik begon met kaartenbakken van landverhuizers uit te typen. toen inderdaad tot en met 1988 op een elektrische typemachine en in het najaar van 1988 de computer
Vanuit de school werd zelfs een typecursus aangeboden bij een grote kantoormachine winkel die ik gedaan heb. Deze cursus moest wel na schooltijd gedaan worden en dan zat jij net als op school in een klas met alleen maar typemachinegeluiden ha ha.
Op 6 juni 1944, de dag van de invasie van de gealliierden in Normandie, zijn een vriendje en ik (hij 17; ik 14) een illegaal krantje begonnen waarvoor we speciaal naar een typeshool zijn gegaan om "blind" met tien vingers te kunnen typen. We zijn toen meteen maar begonnen om ook steno te leren - dat was gemakkelijker om op te schrijven wat "de Engelse zender", zoals dat toen heette, te melden had. Zonder typmachine hadden we nooit aan dat krantje kunnen beginnen. Dick Verkijk
Heb vroeger nog een cursus blind typen gehad.
Ook ik heb op de typemachine typen geleerd via school. Dat ging wel goed en na schooltijd natuurlijk. Zo,n zware koffer en moest examen doen in Utrecht en zat daar met een grote zaal vol anderen. Een hels kabaal was dat. Je kreeg een opdracht per brief naast je machine. En je begon met wedstrijd zoveel mogelijk aanslagen per minuut. En daarna brieven typen . Na de examens zijn we Utrecht in gegaan, de doktoren beklommen enz. Ben wel geslaagd gelukkig en wel profijt gehad van de cursus bij de computer. Ik heb ook blind typen geleerd.
Mijn vader is vroeger nog schrijmachinemonteur geweest, maar met mijn vaardigheid op de rammelkast is het nooit goed gekomen
Ik heb de dom beklommen , niet de doktoren. Foutje computer.
Ik heb zelf - als ik het me goed herinner - op mijn 14e een cursus blindtypen gedaan. Daar heb ik tot op de dag van vandaag nog steeds erg veel plezier van. Later heb ik bij hetzelfde instituut als docent machineschrijven gewerkt en heb menig jongere en een enkele volwassene de vaardigheid van het blindtypen met tien vingers geleerd. In de praktijk zijn het trouwens bijna altijd negen vingers, want vrijwel iedereen drukt de spatiebalk consequent met dezelfde ruim in. :) Hoewel sommigen menen dat ze met twee of drie vingers razendsnel kunnen typen en zo'n cursus dus niet nodig hebben, kun je met het tienvinger-blind-systeem echt met gemak snelheden van 300-400 aanslagen per minuut halen. Dat red je met twee of drie vingers van z'n lang-zal-ze-leven niet.
*ruim = duim
Hallo, wij hebben er één die zeer oud is. We hebben deze machine nog in de jaren 70 gebruikt. Hij staat nu in de garage sinds 40 jaar. hij doet het niet meer is wat geblokkeerd maar kan voor een speciale verzamelaar nog zeer interessant zijn. We verkopen hem voor 30 €, maar .... je moet hem wel bij ons thuis komen ophalen, in Frankrijk blak naast Angers. groeten aan allemaal. contact jeanv49000 arobas neuf.fr Hans
En of dat ik dat mij herinner. Was in de jaren zeventig verantwoordelijk voor het onderhoud van de schrijfmachines binnen het bedrijf, door problemen door te geven aan de firma die het onderhoud deed. Was betrokken bij de verkoop aan het personeel van de schrijfmachines, daar deze vervangen werden door IBM bolletjes met optisch leesbaar schrift. Het ging om honderden machines. Daarna de vervanging van de IBM machine door toetsenborden en beeld schermen.
Helaas nooit "blind typen geleerd". Mijn eerste typemachine was een electrische "draagbare" typemachine die ik goedkoop tweedehands kon kopen, formaat zoiets als nu 3 flinke laptops. In 1986 overgegaan naar een Apple 2c computer want dan was het herstellen van typefouten veel makkelijker, wat voor mij als ongeoefende gelegenheidstypist een uitkomst was. Mijn zuster heeft wel blind leren typen bij Schoevers, maar dat werd toen als iets normaals voor meisjes geacht. Jongens hoefden niet te leren typen....
Ja een bijzondere tijd. Ik kwam na diensttijd op een kantoor te werken; nooit getypt maar leerde het redelijk snel. Kopieën van brieven maken was er toen nog niet; overtypen voor eensleidend afschrift. Kostenramingen in 10-voud met carbonvel ertussen; een foutje maken kostte veel tijd. Verder veel schrijven en de typekamer maakten dan stencils, enz.. Was niet anders toen; maar de tekstverwerking en later PC lostte veel problemen op en ging natuurlijk veel sneler.
Op de mulo op de vrije dinsdagmiddag naar Schoevers en daar typen leren. Het ging soms op muziek. Ook netjes brieven opstellen hoorde erbij. Ik ben er nooit een ster in geworden. De meisjes in de klas waren hier veel beter in. Later moest ik als stuurman ladingadministratie doen, alles in 5 of 6 voud en fouten met een soort type ex tussen alle carbon. Toch heb ik nog wel wat vaardigheid over, zoals spaties met de duim (inderdaad meestal rechts).
Op mijn 15e kreeg ik typeles op de MAVO. Ik vond het moeilijk maar haalde toch mijn diploma met een goed cijfer. Tot nu aan toe veel plezier van gehad want dat geratel kwam vaak van mensen die alleen met hun wijsvingers typten. Veel gedoe met roze crêpe velletjes, carbonpapier en type-ex. Later met de pc ging het veel sneller en een kopie was zo opgeslagen.
zo'n typmachine heb ik nog op de zolder staan
Wij hadden thuis een mechanische typmachine, een "portable" van Remington. Dat betekende dat die in een houten kistje zat, maar licht was die niet! De toetsen hadden een metalen rand die het tikken nogal onaangenaam maakte als je het lang deed. Veel deed ik er niet mee. Pas later toen ik met computers begon (1969) leerde ik een beetje tikken. En op de universiteit moest ik op een gegeven ogenblik een heel boek overtikken, toen werd het tweevingertikken te vervelend en heb ik mezelf blind tikken aangeleerd. Nooit een cursus gevolgd.
Ik leerde blind typen op Schoevers toen ik 18 was, zware machine Adler geloof ik. Paar jaar later kwamen er eerst semi-elektrische machines, en toen helemaal elektrische. Werd gevolgd door Word Processors, eerst de IBM Selectric met het bolletje. Ik hield zoveel van die machine dat ik hem kocht toen kantoor het weg deed. Daarna word processor met klein schermpje, een printer voor 6 machines. En uiteindelijk de PC. Kocht in 1991 mijn 1e eigen PC voor thuis, en nog steeds heb ik Desktop PC's. Die laptops dat ligt me niet zo. Ik heb ook nog een Olivetti Lettera 36 portable niet-elektrische machine. Komt van pas als de elektriciteit uitvalt. De Selectric heb ik verkocht voor $50- toen ik 7 jaar geleden naar een bejaardendorp verhuisde. Had me veel meer gekost, maar je kan niet alles voor altijd bewaren. Kan nog steeds blind met 10 vingers tikken. Maar niet meer zo vlug als vroeger. Geeft niet, als gepensioneerde heb ik tijd genoeg. Leuk om te lezen hoe men vaak dezelfde ervaringen had. Ik heb ook mijn tikken en steno op de universiteit een uitkomst gevonden.
Ik heb op school (MULO) mijn typediploma gehaald op een mechanische typemachine. We moesten zelf het loodzware ding uit een grote kast halen en het meenemen naar het leslokaal. En vice versa. Afijn, dictaat enz., alles kwam langs in één uur tijd. Het enige wat ik me ervan herinner is dat ik op het diploma een 10 had voor dictaat en dat het diploma voorzien was in calligrafie-schrift. Erg mooi dus. Vond de lessen altijd wel gezellig want je mocht tussendoor nog kletsen ook. Blind typen was destijds nog niet aan de orde.
In 1968 heb ik mijn eindejaarswerk van mijn Humaniora getypt op een kleine draagbare Olivetti machine. Behaalde toch 18 op 20 ! Daarna heb ik in het beroepsleven nog enkele jaren op een elektrische typmachine gewerkt en uiteindelijk kwam ik in 1978 voor de 1ste keer in contact met een computer! Wat een evolutie!!!
Dinsdags of donderdags moesten degenen die typeles hadden overblijven op school, het was op de ULO in Noord Scharwoude. We hadden een half uurtje om een broodje te eten en dan typeles in de klas. We moesten blind typen. ik denk 110 woorden per minuut en de meesten van ons konden dat. Ik heb nog steeds mijn diploma ergens. De typemachine was zo een waar je vingers diep in wegzakten. Nu kan ik niet meer blind typen. En ik weet nog about carbon papier. Dat was blauw en moesten we tussen de witte vellen stoppen om meer copies te krijgen. Als je een fout maakte moest je met een glas gummetje het verbeteren, en uitkijken dat je niet door het papier heen ging.
Klopt helemaal; er kwam een VW busje vol typemachines van Boot, die bestaat nog steeds!(https://www.facebook.com/bootinstituut/) Dat blind typen is het bij mij nooit geworden....
Ook ik heb via school een typecursus gedaan bij Schoevers toen ik 16 was. Heb daar het zogenoemde schooldiploma gehaald. Dit hield in blind typen en 70 aanslagen per minuut. Het schooldiploma en het officiële Heb ik nog steeds. Later de aanvulling gedaan voor het officiële diploma. Heb nog flink wat jaren op het werk met zo'n typemachine gewerkt. Klonk wel gezellig al die ratelende machines. Veel gewerkt op een Olivetti maschine. Geweldige maschine om mee te werken.
Er zat op de Kuipersdijk om de hoek van de Varvikstraat in Enschede een typisten-opleiding, waar tijdens het blind oefenen ook nog een lp werd gedraaid om op een vast ritme te typen om de snelheid te oefenen. ca 1970.
Ik heb typeles in Gouda gehad bij de Graaf aan de Krugerlaan. Ik leerde dus met tien vingers typen en heb dat nooit meer losgelaten. Ik leerde het misschien niet zo snel, maar wel grondig. In 1976 examen gedaan. Op de Bank waar ik toen werkte hadden we die grijswitte Olympia's die je op zijn kant kon zetten en daarachter je werk doen. Moest je typen, trok je hem weer naar beneden. Op een gegeven moment zat ik een ingewikkelde brief te tikken, een polis met aanhangsel. Dat moest netjes, dus met zo min mogelijk Tipp-Ex geklieder. Tot ik uit mijn concentratie werd gehaald door een collega'tje tegenover me dat - serieus - vroeg of ik wat zachter kon typen, 't meisje kreeg er hoofdpijn van. Dat ging natuurlijk niet. Binnen een week had ik een elektrische Olympia, mens wat een mooi ding. ( Dus het collega'tje hoefde maar even te kikken en ze kreeg het voor elkaar. Ben wel eens jaloers op zulke mensen) Ik had 'm zo mee naar huis willen nemen. Met lintcassettes en correctielint. Hij kon links en rechts mooi uitlijnen, ik werkte zo graag op het ding. Maar over "te hard tikken" gesproken, dat kon dus absoluut niet zachter, dan zag die brief er niet uit, die was wel voor een belangrijke relatie. Ik las dat typen een vorm van ritme inhoudt, waardoor alle letters gelijkmatig op het papier komen. Ik was zó verbaasd, zachter typen, dat gáát toch niet? Maar zo'n elektrische machine en later de pc tikten wel lichter, dat wel. Voor mooie brieven heb je nu de printer.....
Ik heb de Scheidegger blind typen cursus gevolgd, rond 1977, ik was een jaar of 11. De typemachine had gekleurde dopjes op de toetsen. Ik typ nog best snel maar beslist niet foutloos, en als ik op mijn mobiel typ, gaat het langzaam en stikt het van de fouten. Dat typemachines zo'n herrie maakten, dat deden de eerste dot-matrixprinters ook. Mijn broer kreeg, toen hij 's nachts aan het printen was, buren aan de deur met de vraag wat die herrie toch was.
Geleen, 27-7-2023 Bij ons begon het al thuis, toen wij (met 4 kinderen) nog op de middelbare school zaten. Onze vader had via een postorderbedrijf een lichtgewicht "Remington" besteld, zo'n lichtblauwe draagbare typemachine. Onze gemeenschappelijke hobby was naar muziek luisteren. In een ringband (zo'n Multo-klapper) had ik een verzameling van diverse songteksten. Teksten die bijv. in de muziekbladen Muziek Expres, Muziek Parade of Tuney Tunes ontbraken, typte ik die over met m'n eigen "4-vingersysteem"... In 1970 was mijn allereerste baan bij de ABN Bank in Sittard. Op de afd. boekhouding kreeg ik vanzelfsprekend te maken met typemachines: de degelijke Duitse "Olympia". Administratieve formulieren (zoals maandbalansen, kwartaalcijfers, jaarlijkse rapportages, etc ) uittikken met carbon papier ertussen voor kopie exemplaar! Voor correcties van type fouten gebruikte je "typ-ex" of "type-out", eerst de papieren versie, iets later vloeibaar kalk in een klein flacon. Totdat in de '80-jaren de automatisering (computertijdperk) ook op de lokale kantoren haar intrede deed... En zo ging de administratie van typemachines geleidelijk over naar PC's. Spelenderwijs werd het bankpersoneel eerst thuis zelf aangeleerd via zg. het "PC-Privé Project": een 'lijvige' Olivetti beeldscherm (met 2 stations A en B voor de floppy disks) + pruttelende Matrix printer, o.a. banners of uitnodigingen uitprinten. En voor de behendigheid kregen we daarbij ook nog zo'n tennisspelletje gratis erbij ... :) Al doende leert men. Ja, dat waren andere tijden... Maar wel fijn om de hele ontwikkeling meegemaakt te hebben...
[…] Van typemachine tot Pc […]
[…] Van typemachine tot Pc […]