‘Nothing’s gonna change my love for you
You oughta know by now how much I love you
One thing you can be sure of
I’ll never ask for more than your love
Nothing’s gonna change my love for you
You oughta know by now how much I love you
The world may change my whole life through
But nothing’s gonna change my love for you’
Glenn en ik
Een jaar of 10 was ik toen Glenn Medeiros monsterhit ‘Nothing’s gonna change my love for you’ uitgebracht werd. Ik zie mezelf nog zitten op de slaapkamer van mijn vriendinnetje. Zij had van haar ouders het cassettebandje met daarop dé hit van 1987 gekregen. Bofkont! Steeds weer spoelden we het bandje terug. Ik denk dat we het mierzoete liedje die middag minstens 25 keer luisterden. We kregen er geen genoeg van.
De volgende dag ging ik terug, nu gewapend met een leeg TDK D60 cassettebandje, de beste volgens mijn pa. Op de dubbele cassettedeck van haar vader vulden we mijn lege bandje met alle nummers van het best selling album Glenn Medeiros. Eigenlijk wilde ik ‘Nothing’s gonna change my love for you’ er 16 keer op. Het liedje duurde 3.53 minuten, zo had ik met de stopwatch gemeten. Dus dat moest lukken.
Smoorverliefd
Natuurlijk durfde ik dat niet te vragen en dus had ik opeens alle liedjes van het album. Ach, ook ík kon cassettebandjes terugspoelen op mijn deck van IT-VIXION.
En dat deed ik — dagenlang — onderwijl dagdroomde ik over de reebruine ogen van Glenn. In mijn gedachten speelde de wind met zijn donkere lokken en zijn openwaaiende witte overhemd.
Ik. Was. Smoorverliefd.
Van mijn zakgeld (3 gulden per week) kocht ik de Hitkrant waarin zijn poster stond. Met 4 punaises maakte ik die vast aan mijn slaapkamerdeur. En hop, terugspoelen maar.
In gedachten zong Glenn voor mij. Dat zijn dagen zonder mij leeg waren. Dat niets zijn liefde voor mij zou veranderen. Dat ik ondertussen moest weten hoeveel hij van me hield. Dat de wereld zijn leven…
Nee! Na honderden aan mij persoonlijk gerichte liefdesverklaringen hield Glenn het voor gezien. Althans, mijn TDK D60 cassettebandje. In paniek rende ik naar mijn vriendinnetje. Hijgend en huilend vertelde ik het zojuist voltrokken drama. Ik kreeg als reactie 2 ophalende schouders. En een tip: ‘Ken je Rick Astley? Die heeft een keigaaf nieuw nummer. Samen luisteren?’
Op wie had jij een celebrity crush toen je jong was? Laat je leukste herinnering achter in de reacties!
Meer blogs:
Reacties 12
Mijn allereerste celebrity-crush (wist niet dat dat woord bestond) was op Willem Nijholt. Die speelde in De Kris Pusaka. Zo'n Indisch verhaal. Een mooie stem met een mooie uitspraak had hij en hij was nog heel erg knap ook dus dat was mooi meegenomen. Als ik later groot was dan ging ik met hem trouwen. Dat wist ik helemaal zeker.
Mariska Veres van Shocking Blue.........
Mijn grote idool half jaren zestig was Dave Berry , the black-out panter. Ooit is mijn herinnering opgetekend in een boek wat is uitgegeven door Schoolbank: “de jaren zestig van schoolbank” Onbereikbaar was hij voor zijn fans, stond op gelijke voet met The Beatles . Maar mijn droom is uitgekomen een paar jaar geleden toen hij optrad in Bergen op Zoom. Heb hem persoonlijk ontmoet, ook zijn vrouw, waarmee hij in (ik dacht 1965) is getrouwd en nog steeds mee is getrouwd. De Nederlandse Marty van Lopik. Het was een mooie ontmoeting die ook nog resulteerde in een handtekening op mijn “pukkel” en het boek van “de jaren zestig van Schoolbank” heb ik aangeboden aan Marty die er verrukt van was. En Dave Berry …… voor mij eeuwig mijn jeugdidool !
Black-out panter moet zijn: Black Panter! Deze naam omdat hij veelal in zwarte kleding , sluipend opkwam en als een panter verder over podium sloop.
Marianne Faithfull en Dusty Springfield.
Ik was stapelgek op Peter Maffay, toen hij net Du uitgebracht had. Die mooie bruine ogen, die ernstige blik, ik was helemaal verkocht. Die stem, helemaal geweldig, zo mooi en warm. Ik had de hele dag Veronica aan, in de hoop dat hij vaak gedraaid werd. Dat werd hij ook, het was een enorme hit, toen in 1971. Uiteraard kocht ik de LP, waar Du op stond, daar zat ook nog eens een mooie poster bij. Heb de plaat nog, heb de poster nog, ben nog steeds fan van Peter, hij blijft steengoed zingen. Ik vond het eerst jammer dat hij ging rocken, maar ik was geen vijftien meer natuurlijk en ik ging mee.
Jaaaa, DU ….. nog steeds een van mijn favoriete nummers. Komt regelmatig terug bij arbeidsvitamienen op radio 5 en als ik dan sta te strijken of te koken gaat het volume van radio stuk omhoog en zing (meestal kwekken) ik mee. Heerlijk !
Mijn slaapkamer hing in de jaren 60 vol met posters van Cliff Richard.
Jack Veerman van BZN vond ik leuk en stoer!
Ik was helemaal weg van de Everley Brothers.
Heerlijk ! Crying in the rain …..
ik vond the Everly Brothers goed in de 60er jaren