Als kind kon je SchoolBANK redacteur Arjan met Pasen niet blijer maken dan met een paasei. Toch gaan zijn gedachten terug naar twee andere paastradities: Palmpasen en matzes. De eerste traditie was hij al bijna vergeten, de tweede is hij trouw gebleven.
Een ei is geen ei
“Eén ei is geen ei, twee ei is een half ei, drie ei is een paasei.” Tjonge, dat versje komt ineens boven drijven, wat leuk. Ja een paasei, daar kon je mij als kind geen groter plezier mee doen. Zo’n mooi melkchocolade ei met aan de zijkant een kuikentje van suikergoed. Dat ging er natuurlijk als eerste af voordat het ei soldaat werd gemaakt. Kleverige handen en lichte misselijkheid bij te snel eten, het staat me allemaal nog bij. Maar het versje komt natuurlijk voort uit een traditie een week eerder: Palmpasen.
Optocht met Palmpasenstok
Hoewel ik in mijn kleine Gelderse dorp op een openbare kleuterschool zat, werd daar wel degelijk aan Palmpasen gedaan. Uren zaten we te knutselen en het resultaat werd steeds mooier. De stok in de vorm van een kruis versierden we met van alles: eitjes, snoepgoed, vruchten, wat groen, hij werd steeds zwaarder. En dan natuurlijk als klapstuk het broodhaantje bovenop, wat was ik trots op mijn mooie Palmpasenstok. Mijn school deed niet mee aan de optocht op Palmzondag maar dat maakten we zelf wel goed. Met mijn vriendjes, die ook allemaal zo’n stok hadden gemaakt, liepen we door de buurt in onze eigen processie. Pas onlangs moest ik er weer aan denken, het was dan ook iets van de kleuterschool, lang, lang geleden.
Matzes met boter en suiker
Matzes ben ik echter nooit vergeten. Ach, ik moet dan meteen aan mijn opa en oma denken. Zij hadden het altijd met Pasen in huis. En aangezien ik tot mijn vierde bij hen inwoonde was het dan ook altijd feest. De grote oranje pakken van Hollandia met die platte heerlijkheden gingen er bij mij als… matzes. Daar kon ik er stapels van op. En soms hadden ze in andere jaargetijden ook nog wel eens mini-matzes in huis als verrassing. Toen mijn ouders en ik naar een eigen woning verhuisden namen we de traditie mee dus ik heb mijn hele jeugd met Pasen aan de matzes gezeten. De werkelijke geschiedenis van dit platte, ongerezen Joodse brood leerde ik pas bij godsdienstles kennen, in de zesde klas van de lagere school. Dominee Don vertelde het verhaal en hij voegde weer wat toe aan een traditie die ik in ere heb gehouden: altijd matzes met Pasen. Ik ben benieuwd wat jullie Paastradities zijn.
Reacties 10
We hadden vroeger jaarlijks Duitse badgasten in ons huis. Dan woonden we zelf in het schuurtje achter huis. Met de paasvakantie namen die gasten chocolade paaseitjes voor ons kleintjes mee. Dat werd dan in ons huis verstopt en dan mochten we ze zoeken. Of we kregen zo'n enorm groot prachtig versierd chocolade-ei. Dat was in onze jeugd een ongekende luxe. Ook stuurden Duitse gasten ons met pasen ansichtkaartjes met 'Frohe Ostern' erop. Het waren voor ons onbekende tradities. Maar wel leuk allemaal.
Dat zijn dingen die je bijblijven.
Wat een prachtig verhaal, ik zie het zo voor mij. Wat de matzes betreft die heb ik ook in huis, zijn heerlijk. Mijn moeder had ze ook altijd voor ins vroeger.
Feesten als Kerstmis en Sinterklaas werden op onze school wel gevierd, maar ik kan me helemaal niets over het vieren van Pasen herinneren. Ik vermoed dus dat daar bij ons niet zo veel aandacht aan besteed werd.
Als het verhaal van Pasen er nooit geweest zou zijn, hadden we ook nooit kerstfeest kunnen vieren.
Eieren schilderen en later zoeken in de tuin. En dan ook altijd een groot chocolade ei :-) Palmpasen werd bij ons in het dorp ook gedaan, ook door de openbare basisschool waar ik op zat. Kruis werd vooral versierd met snoepjes en het broodhaantje, die we later zelf op mochten eten.
Ja, eieren zoeken, ook zo'n Paastraditie.
Ieder jaar met Pasen mochten er een aantal kinderen van onze klas, palmpaasstokken brengen naar ouderen in het bejaardenhuis. Ik heb een paar jaar op mijn beurt moeten wachten, maar eindelijk mocht ik mee. Ik vond het een bijzondere gebeurtenis en was trots op de, met crêpepapier, versierde palmpaasstok met het broodhaantje bovenop. De oudere dame die de deur voor mij opende, keek mij blij verrast aan en nodigde mij binnen. We hebben gezellig met elkaar gepraat totdat er iemand op de deur klopte. De begeleiding zocht mij. Het bleek de bedoeling dat de palmpaasstok aan de deur afgegeven werd. Ze waren verbaasd dat ik dat niet wist na al die keren dat ze dit organiseerden. Alle andere kinderen waren al naar huis. Tja, van mij was het immers de eerste keer. Ik krijg het er warm van als ik terug denk aan de ophef die ik had veroorzaakt én gelukkig ook als ik aan de blijde oude dame denk.
Wat een mooi verhaal Sandra.
De grote matzes met boter en suiker herinner ik me zeker. Het voorzichtig eten om deze niet te breken en er lang van te genieten, maken ze speciaal. Ik heb ze al gekocht voor de komende Paasdagen.