In Nederland herdenken we op 4 mei de oorlogsslachtoffers en op 5 mei vieren we de vrijheid. SchoolBANK’er Erik was tijdens de bevrijding 3 jaar maar weet zich nog precies de tanks en militairen te herinneren.
Voor een jochie van amper drie jaar oud was het begin van 1945 nogal enerverend. Eerst waren er de voedseldroppings, waarbij ik urenlang op het dak van ons huis in de Frans Bekkerstraat naar de Engelse vliegtuigen heb staan zwaaien. Ik zwaaide met een witte zakdoek, die mijn moeder aan mijn mouw had gespeld.
Daarna kwam de bevrijdingsdag. Ik weet nog precies waar ik met mijn ouders (mijn vader was al een tijd niet op straat geweest) en zusje heb gestaan toen de Canadese tanks Rotterdam-zuid binnentrokken. Het was bij de bushalte in de Boergoensestraat voor de zaak van boekhandel Blok. Later op die dag (of was het een dag later?) gingen mijn vader en ik een stukje door het bevrijde ‘zuid’ wandelen. Eerst bezochten we de kermis op het Karel de Stouteplein, waar ik van één van mijn opa’s nog wat lekkers kreeg. Vervolgens liepen we via de Wolphaertsbocht en de Clemensstraat naar de Charloise Kerksingel. Daar hadden de Canadese troepen hun tanks, pantserwagens en andere voertuigen rondom de kerk opgesteld: er werd gelachen, gekookt, gedronken en muziek gemaakt. Kortom er heerste een gezellige sfeer. Omdat vooral de – in mijn ogen enorme – tanks mij erg boeiden vroeg mijn vader aan één van de militairen of ik daar eens een kijkje in mocht nemen. Nou, dat vonden ze zelfs wel leuk. Mijn vader tilde me op en één van de soldaten trok me verder omhoog en liet me binnenin de tank weer zakken.
Ik vond het erg spannend, maar ook nogal schemerig en kaal: wat handels en knoppen en ronde dingen die, als je er tegen schopte, over de vloer rolden. Achteraf denk ik dat het lege hulzen van granaten en patronen waren. De soldaten vond ik eerst nog een beetje raar, ik verstond ze niet, maar begreep ze wel. Ze waren erg aardig voor me. Binnen een mum van tijd had dit hongerige joch heel wat kaakjes en vooral veel chocolade van ze gekregen waarvan het meeste direct naar binnen gewerkt werd. Nadat we afscheid van die vriendelijke Canadezen hadden genomen heb ik nog lang naar ze gezwaaid. Thuisgekomen was ik kotsmisselijk van de vele chocolade, een in die tijd ongewone lekkernij. Ondanks dat ben ik heel tevreden gaan slapen: wat een avontuur!
Dit verhaal is ingestuurd door SchoolBANK’er Erik.
Reacties 6
Tot op heden lust ik nog geen chocolade,ben er zo ziek van geweest.
Mijn grootouders hadden een sigarenwinkel aan de Stadhoudersweg in Rotterdam. Ik was pas 2 jaar, maar de voedseldrops staan nog diep in mijn herinnering. Wij stonden op de buitentrap van de woningen boven de winkel en zagen het gebeuren.
Goh, eindelijk iemand van drie jaar, die zich ook de bevrijding nog herinnert. Ik zat ondergedoken in Beverwijk en herinner me, dat ik op de schouders van mijn pleegvader, de bevrijders langs zag trekken in de Breestraat, belangrijke winkelstraat toen in Beverwijk. Dat was één van de laatste weken bij mijn oorlogs pleegouders.
er kwam een duitse soldaat die zij dat mijn vader al het vee in de wei moest doen en dat wij naar bergen op zoom moesten gaan want daar werd minder geschoten wat ook klopte maar mijn moeder wilde naar wouw waar haar zus woonde halverwege naar wouw zaten wij midden in de oorlog ik heb nog een bevrijder dood zien schieten daarna zijn wij naar de plantage gevlucht een paar dagen nadien waren wij bevrijd de kerk in wouw was kapot geschoten het huis waar wij woonde was geheel afgebrand dus die duitsesoldaat wist het toch wel en heeft zodoende ons leven gered
Het bovenste verhaal is leuk, alleen ik zie een jongentje van 3 jaar niet op het dak staan, nice story. Ik was 7 jaar dat we bevryd waren, ging met myn Moeder en een buurvrouw naar de stad , in de Grote Houtstraat op de hoek by V & D in Haarlem kwamen de trucks met de Duitse soldaten langs, why moesten stoppen op dat moment, de jonge jongens gooide firecrackers ( voetzoekers) onder de wagens, en natuurly schrokken de soldaten er van, toen wy daar stonden the wachten begonnen ze ineens te schieten, een jong stelletje liepen voorby, en de man vile dood voor my benen, iedereen screwde en begon gauw weg te lopen, wy schuilde ergend op het Klein Heilig Land
Ik ben van mei 1939, dus was net 6 jaar bij de bevrijding in Amsterdam. Wij woonden in de Kinderdijkstraat in Nieuw-Zuid en als je de straat uitliep kon je naar de kant van Schiphol kijken. Er waren krantjes uitgegooid door geallieerde vliegtuigen, de Vliegende Hollander, waarin was geschreven dat er paketten met voedsel zouden worden uitgestrooid. Ik heb nog twee van die krantjes van sept. 1944 en de laatste van 10 mei. We konden de vliegtuigen goed zien boven Schiphol toen dat gebeurde. De hele stad stond op zijn kop met overal de driekleur uitgehangen, dat was iets nieuws voor mij. De canadezen organiseerden tripjes op de Amstel met hun DUCKW's en grote jongens bonden koekblikken aan elkaar als vlotten.en gingen daarmee de grachten op. De geallieerden organiseerden wat later een grote tentoonstelling van hun vliegtuigen op de pleinen in de stad, waarvan ik de catalogus ook nog heb. Mijn moeder kwam met chocolade repen thius en maakte chocolademelk van die geraspte repen, wat heerlijk!