Steve JCLDickens
Kent 0 personen
Bekijk het volledige profiel van Steve JCLDickens en al je andere schoolgenoten!
In SchoolBANK kun je GRATIS je scholen terugvinden en weer in contact komen met je docenten en schoolgenoten. Registreer je en begin meteen!
Steve JCLDickens heeft 124 klassenfoto's en kent 0 schoolgenoten. Benieuwd of jij iemand herkent?
Meld je snel aan en vind jouw oud-schoolgenoten en klassenfoto's terug!
AanmeldenTerugdenken aan deze school roept bij mij gemengde gevoelens op.
Terugdenken aan deze school roept bij mij gemengde gevoelens op.Mijn eerste dag op deze MAVO begon in het jaar 1991.Het contrast met mijn vorige school,de Koningin Emma MAVO, was in eerste instantie groot.Ik voelde me absoluut niet op m'n gemak tijdens mijn eerste gang over het schoolplein.Ik merkte dat de sfeer totaal anders was dan ik gewend was.Dit zorgde ervoor dat ik misschien al wel vanaf de eerste dag in mezelf keerde en niet of nauwelijks in staat was om een goed contact met mijn nieuwe klas te vormen.De regeltjes en strenge discipline, zoals het door de juiste boog via de aula naar de klaslokalen lopen en het in de rij staan in de houding, totdat de docent je toestemming gaf het lokaal te betreden, deden mij de eerste maanden huiveren.Toch bleek deze ijzeren discipline na enige tijd wel hanteerbaar.De docenten bleken toch wel het juiste met me voor te hebben. In mijn ogen ben ik nooit oneerlijk behandeld.Na het eerste schooljaar moest ik zeker toegeven dat ik een aantal docenten zelfs bijzonder sympathiek vond.Ik heb bijvoorbeeld goede herinneringen aan Dhr.Flipsen,de man die voor het stukje extra begeleiding zorgde en mijn onaangename positie binnen de school langzaam wist te verbeteren.Dhr.Pijnen zorgde op zijn eigen guitige manier voor een stukje warmte en relativering d.m.v. zijn humoristische kijk op de dingen.Dhr. van der Zanden,de man die ik in het begin vreesde als streng afgeschilderde leraar,is uiteindelijk tot mijn favorieten gaan behoren.Ik vond zijn persoonlijke uitstraling en kennis der talen fantastisch.Ik zag hem stiekem een beetje als mijn grote voorbeeld.Mijn verstandhouding met Mw. Raats was denk ik een verhaal apart.In het begin mochten wij elkaar niet zo bijzonder.Zij vond mijn ingeleverde werkstukken erg matig, terwijl ik vond dat ze me de verkeerde vormen van creativiteit aanleerde.Vormen die ik saai en schools vond.Ik vond simpelweg de juiste inspiratie niet.In het laatste jaar veranderde de verhouding ten positieve, toen ze er op de één of andere manier achter kwam dat ik een hobby met haar deelde.Wij verzamelden beiden oude ansichten.Zij zocht naar exemplaren van Breda plus haar geboortestad Utrecht en ik vond Roosendaal interessanter.Zo kwam het moment dat we exemplaren met elkaar gingen ruilen.Vanaf deze tijd liep het goed tussen ons.Het laatste schooljaar verliep voor mij sowieso een stuk prettiger dan de twee hieraan voorafgaand.Ik heb waarschijnlijk mede aan Dhr.Kuijpers, de toenmalige directeur,te danken dat ik werd overgeplaatst naar een andere groep.Deze kleine mix van de leerlingen zorgde ervoor dat ik mezelf ineens heel prettig ging voelen in de groep.Het leven zag er in dit laatste schooljaar dus ook aanzienlijk aangenamer uit.We hebben uiteindelijk nog gezorg voor de grootste examenstunt ooit in de geschiedenis van de Henk Knuversschool,namelijk GÉÉN STUNT. In plaats daarvan maakten we een wandelingetje naar een supermarkt in de Rembrandtgallerij,alwaar we gezamenlijk een paar kratjes bier en wat flessen wijn insloegen,om ons eens lekker te bezatten op een grasveldje voor het schoolgebouw!
Henk Knuversschool, 1991
Beste mensen, Ofschoon ik slechts twee jaar,vanaf 1989 t/m 1991 op deze MAVO gezeten heb, is dit toch de meest bijzondere school in mijn herinneringen.
Beste mensen, Ofschoon ik slechts twee jaar,vanaf 1989 t/m 1991 op deze MAVO gezeten heb, is dit toch de meest bijzondere school in mijn herinneringen.Dit kwam mede door de kleinschaligheid en de docenten, waarvan er zeker een aantal niet bepaald alledaags te noemen was.Een aantal die er voor mij extra uitsprongen waren o.a. Dhr.Rijkse,Dhr.Hennekens,Dhr.Linnartz, Mw.Elsten-Moerland en Mw.Klunne-de Zwart.De klas waarin ik geplaatst werd was er één met een hoge sociale cohesie.De leerlingen konden over het algemeen zeer goed met elkaar overweg.Mede hierdoor voelde ik me dan ook binnen een mum van tijd helemaal thuis op "de Emma",zoals ik vaak gemakshalve zei.Ik was door de docenten waarschijnlijk geliefd of juist totaal verafschuwd.ik had een goede klik met Dhr.Linnartz, waarvan ik het vak geschiedenis kreeg.Vooral zijn sympathieke karakter en fantastische humor maakten zijn lessen altijd gezellig en spannend.Je wist vooraf nooit wie of wat hij nú weer als doelwit had om zijn grappen op af te vuren. Dhr Rijkse vond ik ook een grappige man, hoewel hij dat naar alle waarschijnlijkheid niet van zichzelf wist.Voor hij het klaslokaal betrad, kwam je eerst een walm tegemoet van zijn onafscheidelijke pijp vermengd met zijn favoriete after-shave Old Spice.ook droeg hij nette,meestal grijze pantalons, die eigenlijk niet meer als zodanig te benoemen waren wanneer het hem misschien aan geld voor de kleermaker ontbrak en de te lange broekspijpen dan maar gewoon vakkundig zelf omsloeg.Het meest grappige,nee eerder genante moment dat ik met hem beleefde, vond plaats buiten schooltijd.Ik wist nu dat ik meneer Rijkse bij Videoma kon tegenkomen, de inmiddels verdwenen plaatselijke videotheek,gelegen aan de Boulevard te Roosendaal.Ik denk dat we beiden niet de intentie hadden om een tekenfilmpje van Walt Disney te huren.Ik nam maar snel het hazenpad!Om op dit thema maar eventjes verder te borduren; we hadden als pubertjes ook onze geliefde docente Duits.De jongens maakten er een kleine sport van om moedwillig hun balpen op de grond te laten vallen om vervolgens stiekem een stukje onder het rokje te kunnen gluren van onze zeer geliefde Mw.Elsten.Soms had ze dit wel eens in de smiezen en zette je dan met een humoristisch reprimande voor schut bij de rest van de groep.Misschien dat het nu ook te verklaren valt dat ik nu Duits studeer in Antwerpen.Een man die zeker tien jaar ouder is geworden binnen enkele maanden tijd, in het jaartal 1991,is mijn voormalige leraar wiskunde, Dhr Sijmens. Wat moet deze man het met mij te stellen hebben gehad.Mijn interesse, in dit volgens hem zo prachtige vak,was nihil te noemen.Hoe hard hij ook zijn best deed om mij enigszins te motiveren,het lukte hem maar niet...Één keer heb ik hem naar mijn idee totaal gefrustreerd met mijn wangedrag.Ik kreeg op een dinsdagmorgen, zo ergens in de maand april een toets voor zijn vak.Het was een toets m.b.t. de stof van hoofdstuk zeven. Tijdens het selecteren van opgaven welke ik eventueel zou kunnen oplossen, moest ik concluderen dat ik de selectie van een andere insteek had moeten voorzien, namelijk: Selecteer de voor mij onoplosbare opgaven.Dan kwam ik tenminste aan de volle honderd procent!Ik denk dat ik uit dwarsigheid een volledig uit de hand gelopen stunt uit wilde halen.Een stunt waarvan ik wist dat deze mijn goeie ouwe leraar totaal zou shockeren.Ik besloot de toets in zijn geheel in te vullen, tot elk miniscuul sub-onderdeeltje toe, met de uitkomst in de vorm van de volgende tekst:ZIE ANTWOORD OP UW ANTWOORDBLAD HOOFDSTUK 7.Tijdens de inname der toetsen haalde ik het bovendien ook nog in mijn hoofd om hem serieus te verzoeken om een cijfer 10 als uiteindelijke beoordeling toe te kennen.Na deze actie jegens zijn persoon en vak wiskunde, bekeek hij mijn toets globaal en zei me vervolgens dat hij dit in zijn gehele carrière als docent nog niet had meegemaakt.Wel zag ik aan zijn gezichtsuitdrukking,dat mijn carrière binnen deze school definitief voorbij was.Dhr. Sijmens was de verdere les nog helemaal van de kaart en zei meerdere malen dat hij niet meer wist of hij nu moest lachen of huilen.Het enige dat ik na afloop van deze les kreeg was een gesloten enveloppe met het opschrift: Aan de ouders van Steve Dickens.Na een persoonlijk gesprek met mijn vader, viel het besluit om mij niet verder te straffen, ik had immers mijn eigen doodvonnis al lang getekend.EINDE EMMA-MAVO! OVER EN UIT!!!
Koningin Emma-school voor C..., 1989
Ik ben van 1983 tot en met 1989 leerling geweest op deze basisschool.
Ik ben van 1983 tot en met 1989 leerling geweest op deze basisschool. Dit had te maken met het feit dat de St.Josephschool Knipplein geen leerlingen meer aannam omdat deze school in 1984 opgeheven zou worden.Ik heb over het algemeen prettige herinneringen aan de Fatimaschool.Ik voelde me aardig op m'n gemak in de klas waarvan ik zes jaar deel uit zou gaan maken.Men accepteerde hoe ik was,ook het gegeven dat ik me af en toe wel eens een beetje verlegen opstelde en me soms afzonderde.Op bepaalde gebieden was ik een buitenbeentje te noemen.Ik had maar enkele vriendjes waarbij ik ook thuis kwam.Dat waren Paul Schepers,Paul Brugel,Cees Bol en Fabian Bos.Mijn hobby's en bezigheden waren zeker voor een kind van deze leeftijd apart te noemen.Ik vond het enig om leegstaande vervallen panden te verkennen in de Roosendaalse binnenstad. Wat dit betreft kon je Roosendaal zeker in de eerste helft van de jaren 80 een Walhalla noemen.Ik verzamelde alle vormen van antiek en curiosa,oud fotomateriaal, kranten en tijdschrifen en interesseerde me bovenmatig in wat sommigen ook wel licht macabere zaken noemden.Enkele voorbeelden hiervan waren mijn aanzienlijke collectie van geprepareerde insecten en zoogdieren en mijn grote interesse in de Tweede Wereldoorlog en dan met name de kant van het menselijk leed.Dit heeft er eens toe geleid dat ik een aantal klasgenootjes tijdens een spreekbeurt over de Tweede Wereldoorlog te schokkend materiaal liet zien op video.Ik toonde kleurenbeelden van o.a. D-Day,het Ardennenoffensief en van de bevrijding van het concentratiekamp Mittelbau-Dora.Ik kreeg de kans niet meer om de band tot het einde af te spelen,omdat er voor de fragmenten van de slag om Berlijn nog beelden zouden volgen van Dachau.Het cijfertje acht kon ik van onze onderwijzeres nu ook wel krijgen zonder mijn spreekbeurt af te ronden.Na dit gezegd te hebben werd de band gestopt.De docenten op deze school waren totaal verschillende persoonlijkheden met ieder de eigen karakterkenmerken.Bijzonder goede herinneringen heb ik aan Josephine van der Vlist, Dré Hagenaars en de toenmalige directeur Rien van Broekhoven.De eerste twee waren zeker voor deze tijd leerkrachten die de leerling een grote,mate van vrijheid en eigen verantwoordelijkheid gaven.Tijd voor een leuke grap was er bij Dré Hagenaars ook altijd wel bij.De knuffels die ik kreeg van Josephine van der Vlist,welke mij gekscherend ook wel Dick Stevens noemde,zal ik nooit vergeten.Ze deden mij goed en bevorderden mijn eigenwaarde.Rien van Broekhoven vond ik ook een zeer innemende man met een brede blik op de wereld.hij vertelde met passie over zijn reizen naar andere werelddelen, zoals Azië en Amerika.De foto's van zijn lievelingsland Indonesië fascineerden mij enorm.Wat ik van hem ook heb overgehouden is een groot stuk ethiek dat hij me heeft bijgebracht,onder andere tijdens de lessen van het vak levensbeschouwing.Mede dankzij hem heb ik vele jaren later als volwassene nog een zekere berusting gevonden in dingen waarmee ik geestelijk worstelde.Het afgelopen jaar heb ik zelf een vakantie doorgebracht in Indonesië.Tijdens deze reis heb ik nog vaak aan hem en mijn tijd op zijn Fatimaschool gedacht.
O.L.V. van Fatima / Fatimas..., 1983